Στην περίοδο της διαμονής του καλλιτέχνη στη γαλλική πρωτεύουσα (1919-1932) δημιουργείται το έργο αυτό που εγκαινιάζει τη μορφοποίηση του γνώριμου ύφους για το οποίο ο ζωγράφος έγινε κυρίως γνωστός. Η φόρμα και ο όγκος του γυμνού γυναικείου σώματος διαμορφώνεται με βάση το χρώμα που εναποτίθεται εξαιρετικά αραιό και διάφανο. Τα γραμμικά περιγράμματα έχουν αντικατασταθεί από «φώτα», λεπτές καμπύλες πινελιές που δεν υπακούουν σε κανένα ορθολογικό σύστημα φωτισμού. Με τον τρόπο αυτό η φιγούρα φαίνεται να μετεωρίζεται σε ένα αιθέριο σκηνικό που δεν αφαιρεί όμως τίποτα από τον αισθησιασμό και τη σωματικότητά της.
(EL)