Ένα από τα έργα που αντικατοπτρίζει τον συγκερασμό εκ μέρους του καλλιτέχνη της τοπιογραφικής διάθεσης και της ανάγκης για πειραματισμό. Η πινελιά και το χρώμα προτάσσονται, το σχέδιο και η φυσιοκρατία υποχωρούν. Ο θεατής νιώθει πως το τοπίο δεν είναι το θέμα αλλά το πρόσχημα προκειμένου ο ζωγράφος να δώσει ένα έργο απαλλαγμένο από την ρεαλιστική τοπιογραφική ματιά-προκειμένου τελικά, να αφεθεί ελεύθερος. Η σύνθεση παρουσιάζει πρωτοτυπία και διαμορφώνεται με εσοχές και εξοχές ενώ και στον ουρανό κυριαρχούν οι καμπύλες γραμμές.
(EL)