Τοπιογραφικό έργο με έντονη τη διάθεση για τονισμό της απεραντοσύνης. Κυριαρχούν οι οριζόντιοι άξονες αλλά οι γραμμές του δένδρου (κάθετες και καμπύλες) στο πρώτο επίπεδο δημιουργούν τη διαφορά. Ο ζωγράφος περιορίζεται σε γενικευτικές αποδόσεις της βλάστησης και φαίνεται να ενδιαφέρεται πιο πολύ για τη συνολική αίσθηση και ατμόσφαιρα του χώρου παρά για τη λεπτομέρεια. Τα χρώματα δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερη ποικιλία, όπως άλλωστε και σε πολλά έργα του Τσαπράζη.
(EL)