Ένα παγκάκι, όπου μια γιαγιά κάθεται με το εγγονάκι της, είναι σχεδόν κρυμμένο επιδέξια σ' ένα κάπως άγριο περιβάλλον από δέντρα, μεγάλα φυτά και βραχώδεις όγκους. Οι μορφές της ηλικιωμένης γυναίκας και του παιδιού δίνονται πολύ γενικευτικά και σε ένα τοπίο που δίνει γενικά κάποια εντύπωση αταξίας. Το κόκκινο ωστόσο του ρούχου του μικρού παιδιού τοποθετείται αντιθετικά προς την υπόλοιπη χρωματική παλέτα, ώστε να οδηγήσει εκεί το βλεμμά του θεατή. Κυριαρχούν γενικά γκριζωποί τόνοι που συμπλέκονται με αποχρώσεις του ροδί και καθώς επίσης απουσιάζουν τα σαφή περιγράμματα, δημιουργείται ένα ρευστό αποτέλεσμα.
(EL)