Πάλι με πηγή έμπνευσης ένα σπήλαιο του Διρού, το θέμα προσεγγίζεται μέσα από την οπτική του
πουαντιγισμού, με το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης να δημιουργείται με πάμπολλες μικρές κινήσεις
της άκρης του πινέλου, με εξαίρεση τα σημεία που αποδίδουν τους πιο κοντινούς στο θεατή
σταλαγμίτες και σταλακτίτες, όπου η πινελιά είναι πιο παχιά και στέρεη. Το σύνολο βυθίζεται στην
αχλή του ελάχιστου φωτός του σπηλαίου, που δεν επιτρέπει την καλή ορατότητα και υποβάλλει τη
μυστηριώδη ατμόσφαιρά του.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.