Χαρακτικό, πολύ κοντά στη λογική της λαϊκής τέχνης, στην έλλειψη προοπτικής, στην πρόθεση να μη
μείνει κενό κανένα σημείο τη επιφάνειά του (horror vacui) και στη σχηματοποιημένη και
απλουστευτικά παραστατική απόδοση των μορφών. Το κείμενο κάτω από το έργο ενισχύει την
αναγωγή στη λαϊκή τέχνη και παραπέμπει σε έργα του Θεόφιλου που συνήθως έχουν τίτλο και
επεξηγήσεις. Η σύνθεση έχει εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα, υποβάλλοντας την ταραχώδη και γεμάτη
παλμό επαναστατική ατμόσφαιρα της συνέλευσης, και μεταγράφει με πιστότητα λεπτομέρειες της
εποχής στην ένδυση και τον οπλισμό. Κεντρική φιγούρα ο ιερωμένος (Παλαιών Πατρών Γερμανός),
επιβάλλεται με υψωμένα τα χέρια, ενώ στα αριστερά διακρίνονται δύο σκοτεινές και αινιγματικές
φιγούρες, σε συμβολικό, επίσης σκοτεινό, φόντο.