Έργο του οποίου η τεχνοτροπία είναι πολύ κοντά σε αυτή των νεοϊμπρεσιονιστών, με ισορροπημένη
σύνθεση και καθαρά, ζωντανά χρώματα, το οποίο παραπέμπει στην καλλιτεχνική δημιουργία του Σ.
Παπαλουκά. Δίνεται έμφαση στην υποδήλωση της ελληνικότητας του τοπίου, όπου το κυρίαρχο
εικαστικό στοιχείο είναι τα αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη, διάσπαρτα στο φωτεινό και ηλιόλουστο
αττικό τοπίο.
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.