Ο Κλέαρχος Λουκόπουλος υπήρξε από τους πρωτοπόρους της υποδοχής και της καθιέρωσης των νεωτεριστικών γλυπτικών τάσεων στην ελληνική τέχνη. Οι ρεαλιστικές του προσπάθειες στα χρόνια του μεσοπολέμου, έδωσαν τη θέση τους, μεταπολεμικά, σε ανθρωποκεντρικά γλυπτά που διακρίνονται για την αρχαϊκή αφαιρετικότητά τους, έχοντας εμφανείς επιρροές από τα μυκηναϊκά ειδώλια. Κατά τη διάρκεια μιας «μεταβατικής περιόδου» μεταξύ 1955-60, διαπιστώνουμε ότι αλλάζει σελίδα στη δουλειά του: χρησιμοποιώντας κυρίως το μέταλλο οδηγείται σταδιακά σε περισσότερο αφαιρετικές και, εν συνεχεία, κονστρουκτιβιστικές αναζητήσεις με συμπαγείς γεωμετρικές συνθέσεις, που δομούνται με καθαρότητα, αυστηρότητα και λιτότητα. Το έργο "Σύνθεση" ανήκει στη μέχρι το 1972 φάση του έργου του, όπου συμπαγείς μεταλλικοί όγκοι δομούνται με ακρίβεια ο ένας κατόπιν του άλλου, σε μια σύνθεση που η αφετηρία της είναι κονστρουκτιβιστική, ενώ οι καμπύλες του έργου δίνουν σχήμα και στα ελάχιστα ενδιάμεσα κενά.
Η περίπτωσή του σαφώς και συνδυάζει την αρχαϊκή παράδοση με τη νεωτερική, κάτι στο οποίο ούτως ή άλλως υπήρξε στροφή στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή του 20ού αιώνα. Και η παρακαταθήκη του υπήρξε σημαντικότατη: εκπροσώπησε τη χώρα σε πολλές διεθνείς εικαστικές διοργανώσεις (π.χ. 28η και 33η Μπιενάλε τη Βενετίας το 1956 και 1966, 5η Μπιενάλε του Σάο Πάολο, 3η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας κ.ά.), ενώ ουκ ολίγες υπήρξαν και οι τιμητικές διακρίσεις του (π.χ. Υποτροφία του Ιδρύματος Ford, Μετάλλιο της Πανελλήνιας του 1948, Βραβείου του Ελληνικού τμήματος της AICA το 1963, Εθνικό Αριστείο Τέχνης το 1972, το οποίο και δε δέχτηκε, εκφράζοντας την αντίθεσή του στο τότε πολιτικό καθεστώς στην Ελλάδα), που τεκμηριώνουν όχι μόνον την καλλιτεχνική του ταυτότητα, αλλά και την πολιτική του στάση. Μια από τις δουλειές που έφερε πιο κοντά στο ελληνικό κοινό το έργο του ήταν οι γλυπτικές του συνθέσεις για τον ΕΟΤ (μεταξύ 1962-1966), που είχαν τοποθετηθεί στα Ξενία της χώρας, ένα εκ των οποίων είναι κι αυτό του Παλιουρίου, γλυπτό που σήμερα επίσης βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή του MOMus-Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
(EL)
Klearchos Loukopoulos was one of the pioneers in the reception and establishment of modernist sculptural trends in Greek art. His realistic efforts in the interwar years gave way, post-war, to anthropocentric sculptures distinguished by their archaic abstraction, with obvious influences from Mycenaean figurines. During a "transitional period" between 1955-60, we find that he turns a new page in his work: using mainly metal, he is gradually led to more abstract and, subsequently, constructivist pursuits with solid geometric compositions, structured with purity, rigour and simplicity. The work "Composition" belongs to the phase of his work up to 1972, in which solid metallic volumes are precisely structured one after the other, in a composition whose starting point is constructivist, while the curves of the work give shape to the few gaps in between.
His case clearly combines the archaic tradition with the modern one, something to which there was a shift in the Greek art scene of the 20th century anyway. And his legacy was very important: he represented the country in many international art events (e.g. 28th and 33rd Venice Biennale in 1956 and 1966, 5th Sao Paolo Biennale, 3rd Alexandria Biennale, etc.), while there were also many honours (e.g. Ford Foundation Scholarship, Panhellenic Medal of 1948, AICA Greek Section Award in 1963, National Art Award in 1972, which he did not accept, expressing his opposition to the then political regime in Greece), which document not only his artistic identity, but also his political stance. One of the works that brought his work closer to the Greek public was his sculptural compositions for the Greek National Tourism Organization (between 1962 and 1966), which were placed in the country's hostels, one of which is the sculpture of Paliouri, a sculpture that is also in the permanent collection of the MOMus-Museum of Contemporary Art today.
(EN)
36 JPEG
