Ο Γιώργος Λαζόγκας στις αρχές της δεκαετίας του 1980 αποτυπώνει γυναικεία σώματα ή γνωστά έργα της ελληνικής αρχαιότητας, όπως η Νίκη της Σαμοθράκης ή ο Απόλλωνας από το αέτωμα του ναού του Δία στην Ολυμπία, ως ίχνη πάνω σε λευκές υφασμάτινες επιφάνειες, στερεωμένες ή όχι σε πλαίσια. Οι μορφές, αποσπασματικές, εικαστικά επεξεργασμένες, διαμελισμένες, αλλά σχεδόν πάντα αναγνωρίσιμες, δέχονται τις σχεδιαστικές και χρωματικές επεμβάσεις του καλλιτέχνη, ενώ σε κάποια παραδείγματα τα έργα επεκτείνονται στον χώρο και παίρνουν τη μορφή περιβαλλόντων. Στην περίπτωση του έργου «Νίκη. Η ιδέα του αντιγράφου ως ιδέα» που ανήκει στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, το έργο ανήκει σε αυτά που προεκτείνουν την ύπαρξή τους σε τρεις διαστάσεις. Βασισμένο μορφολογικά στο γνωστό αρχαιοελληνικό άγαλμα που βρίσκεται και ανήκει στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, ρίχνει τα φτερά της στο δάπεδο και μοιάζει να επιχειρεί μια φυγή υπό την απειλή του αιωρούμενου μπροστά τα λίθου.
(EL)
In the early 1980s, George Lazogas depicted female bodies or well-known works of Greek antiquity, such as the Victory of Samothrace or Apollo from the pediment of the temple of Zeus at Olympia, as traces on white textile surfaces, fixed or not in frames. The forms, fragmentary, visually processed, dissected, but almost always recognisable, are subject to the artist's design and colour interventions, while in some examples the works extend into space and take the form of environments. In the case of the work "Victory. The idea of the copy as an idea", which belongs to the collection of the Museum of Contemporary Art, the work belongs to those that extend their existence in three dimensions. Based morphologically on the well-known ancient Greek statue in the Louvre Museum in Paris, she throws her wings on the floor and seems to attempt a flight under the threat of the stone floating in front of her.
(EN)
1 JPEG