Το 2007 και λίγο πριν την οριστική μεταφορά των γλυπτών από το παλαιό μουσείο της Ακρόπολης στο νέο, η Λίζη Καλλιγά αιτείται να της επιτραπεί η πρόσβαση στο παλαιό για να φωτογραφήσει όλη τη διαδικασία της προετοιμασίας για τη μεταφορά των εκθεμάτων. Στόχος της ήταν να διατηρήσει στη μνήμη τόσο τη δική της όσο και των θεατών, μέρος από την ατμόσφαιρα ενός χώρου ιστορικού, σημαντικού και συναισθηματικά φορτισμένου για την ίδια. Εκτός από τη φωτογράφηση των ίδιων των γλυπτών, τα οποία τυλιγμένα μέσα σε λευκά υφάσματα περίμεναν καρτερικά την μεταφορά τους (ενότητα έργων "Μετοίκησις"), η καλλιτέχνιδα επικεντρώθηκε στη συνέχεια και στη φωτογράφηση του ίδιου του χώρου, ο οποίος όταν ολοκληρώθηκε η συσκευασία και μεταφορά των γλυπτών έστεκε πλέον άδειος με ελάχιστα εναπομείναντα στοιχεία να δημιουργούν διάφορες μνήμες σχετικά με την πρότερη χρήση του. Διάφορα υλικά συσκευασιών, κάποια βάθρα αριθμημένα, όπου μέχρι τότε έστεκαν περήφανα τα γλυπτά, οι κενές αίθουσες στις οποίες είναι εμφανή τα σημάδια του χρόνου δημιουργούν διάφορα οπτικά ερεθίσματα τα οποία έχουν ως στόχο την πρόκληση συναισθημάτων σχετικά με τη μέχρι τότε σημαίνουσα παρουσία του Μουσείου και τη μετέπειτα κατάστασή του.
(EL)
In 2007, shortly before the final transfer of the sculptures from the old Acropolis Museum to the new one, Lizzie Kalliga requested access to the old museum to photograph the whole process of preparation for the transfer of the exhibits. Her aim was to preserve in her own memory as well as that of the viewers, part of the atmosphere of a place that is historical, important and emotionally charged for her. In addition to photographing the sculptures themselves, which wrapped in white cloths were waiting patiently for their transport (the "Metikisis" series of works), the artist then focused on photographing the space itself, which, when the packaging and transport of the sculptures was completed, stood empty with very few remaining elements to evoke various memories of its former use. Various packing materials, some numbered pedestals where the sculptures had previously stood proudly, the empty rooms in which the signs of time are evident create various visual stimuli that aim to evoke feelings about the Museum's then significant presence and its subsequent condition.
(EN)
9 JPEG
