Οι Μυκήνες παρουσιάστηκαν στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1960. Πρόκειται για μια αφηρημένη σύνθεση από σφυρήλατο σίδηρο βαμμένη με μαύρο χρώμα, που τη χαρακτηρίζει η μετωπικότητα, η αρχιτεκτονική-σκηνογραφική αντίληψη, η κυρίαρχη αίσθηση μνημειακότητας και ρυθμού. Το μέταλλο με τις αιχμηρές απολήξεις του, ανιχνεύει τις πλαστικές ποιότητες του κενού, έχει ως αποκλειστική λειτουργία να το μορφοποιήσει. Η γλύπτρια το πετυχαίνει μέσα από τη δημιουργία μιας λεπτής σχέσης της ύλης με το άυλο, του ορατού με το αόρατο, του θετικού με το αρνητικό. Τα συμπαγή σχήματα του γλυπτού, επίπεδες επιφάνειες παρά όγκοι, κινούνται στον πραγματικό χώρο, ορίζοντας το κενό, διαιρώντας και τεμαχίζοντάς το. Ταυτόχρονα, με μια τέτοια σύνθεση, η Άλεξ Μυλωνά αποκαλύπτει και επιβεβαιώνει τις δομικές αξίες της τέχνης της.
(EL)
Mycenae was presented at the Venice Biennale in 1960. It is an abstract composition of wrought iron painted in black, characterized by its frontality, its architectural-scenographic conception, its dominant sense of monumentality and rhythm. The metal, with its sharp endings, detects the plastic qualities of the void, its sole function is to form it. The sculptor achieves this through the creation of a subtle relationship between matter and the immaterial, the visible and the invisible, the positive and the negative. The solid shapes of the sculpture, flat surfaces rather than volumes, move in real space, defining the void, dividing and dissecting it. At the same time, with such a composition, Alex Mylonas reveals and confirms the structural values of her art.
(EN)
1 JPEG
