Ο Αριστοφάνης, πατριάρχης του ρεύματος της ουτοπικής Πολιτειολογίας, παραδίδει με τους Όρνιθες, μια αριστοτεχνική
προφητεία για την απολεσθείσα αθωότητα, για το τέλος αταξίας και την ασφυκτική κυριαρχία των
θεσμών και των συμβάσεων. Η παιγνιώδης κοινωνία - ένα είδος άμεσης δημοκρατίας - των πουλιών, συναναστρεφόμενοι τυχοδιώκτες εταίρους, θα ανταλλάξει τα οράματά της με ιδέες που αφορούν στην οργάνωση ενός
κράτους σύμφωνα με τα ανθρώπινα μέτρα.
Η παράσταση εστιάζει στην εποχή του '60 και στην αισθητική των περιπλανώμενων ακροβατών, των αυτοδίδαχτων σχοινοβατών, των εραστών της άρσης του βάρους στα λαϊκά θεάματα, στις αλάνες, στις πλατείες, στις
διώρυγες, στα λούνα πάρκ στα variete μιας τραυματικής και συναρπαστικής δεκαετίας. Η κοινωνία των πουλιών
εδώ γίνεται μια κοινότητα ανθρώπων που ονειρεύονται την πτήση, που την επιχειρούν πολλές φορές κωμικά
και αδέξια και γίνονται ινδάλματα μιας γειτονιάς που θέλει - και ξέρει ότι ποτέ δεν θα τα καταφέρει - να βρεθεί
στον ουρανό.
Οι ηθοποιοί, χορευτές και ακροβάτες θα συνεργαστούν στην παράσταση των Ορνίθων, γνωρίζοντας καλά ότι
μετά την μνημειώδη παράσταση του Καρόλου Κουν, το εγχείρημα επιχειρείται, χωρίς δίχτυ ασφαλείας.