Ο ίδιος γράφει στις ≪σημειώσεις≫ του τελευταίου του δίσκου: ≪Γεννήθηκα μουσικά την εποχή της μεγάλης νεανικής εξέγερσης, Άρνηση του πολέμου, χίτις, Μάης του ’ 68, Beatles, Stones, Easy Rider, Woodstock, Μαύροι Πάνθηρες, Φράουλες Και Αίμα, Νομική, Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια το κίνημα χτυπήθηκε, συρρικνώθηκε, εκτονώθηκε, εμπορευματοποιήθηκε. Έμεινε όμως και ζει στην καρδιά και το νου μας, πολιτιστική αξία, ελπίδα και προοπτική≫. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε κιθάρα και θεωρητικά αλλά παράλληλα και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ξεκίνησε να παίζε σε μαθητικά συγκροτήματα. Στις αρχές του '70 παίζει κιθάρα και τραγουδά στην Πλάκα και ήδη γράφει τραγούδια, Κάποια στιγμή βρίσκεται στο συγκρότημα του Διονύση Σαββόπουλου στις εμφανίσεις του στο ≪Κύτταρο≫ αλλά και στο ≪Βρώμικο ψωμί≫, ωστόσο μετά από αυτά απομακρύνεται από το χώρο και εργάζεται ως μαθηματικός. Ως τα 1981, που ακριβώς σε παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου, κυκλοφορούν τα ≪Μπαράκια≫. Μια σειρά από λιτές μπαλάντες που συνδυάζουν κάτω από ελληνικά δεδομένα, τον Ντύλαν αλλά και τον Σαββόπουλο. Είναι ουσιαστικά ο δίσκος που ανοίγει την αυλαία για όσους τραγουδοποιούς θα πάρουν την σκυτάλη στη δεκαετία του
’ 80, συνδυάζοντας τα ακούσματα αλλά και τις ανησυχίες τόσο της ≪γενιάς του Πολυτεχνείου≫ όσο και των νεώτερων. Δισκογραφικά θα ακολουθήσει μια μοναχική πορεία, γράφοντας πάντα ο ίδιος μουσική και στίχους και τραγουδώντας τα τραγούδια του,,, Πιο συχνά στα χρόνια του '80, πιο αραιά μετά το 1992. Σε ζωντανές εμφανίσεις βέβαια, θα κάνει περισσότερες συνεργασίες, χωρίς ποτέ μέχρι σήμερα, να χάσει την αυτοτέλεια να παίζει και τραγουδάει σόλο (κλασσική κιθάρα - φωνή) σε λογής εμφανίσεις ανά την Ελλάδα, Παράλληλα, θα παίξει ως ηθοποιός στον κινηματογράφο (≪Βαριετέ≫ του Νίκου Παναγιωτόπουλου, ≪Ο αδελφός μου και εγώ≫ του Αντώνη Κόκκινου) αλλά και στην τηλεόραση (≪Γλυκόξινο κρασί≫), Όλα αυτά τα χρόνια, θα ≪παίξει≫ ανάμεσα στον ήχο της κιθάρας του και τον ηλεκτρικό ήχο, χωρίς ποτέ να διαλέξει κάτι από τα δυό.
Μόνο δυο συγκεκριμένες στιγμές, στις ≪Ασκήσεις≫ του 1994 και στον ≪Καμικάζι ≫ του 2008, θα θελήσει να φλερτάρει πιο μεθοδικά με τα λαϊκά του ακούσματα ακολουθώντας τους πιο χαρακτηριστικούς λαϊκούς και παραδοσιακούς ρυθμούς και δρόμους ή ακόμα και καλώντας τον παλαίμαχο λαϊκό τραγουδιστή Τάκη Μπίνη, να τραγουδήσουν παρέα, Επιβεβαιώνοντας έτσι και το έμμετρο βιογραφικό που ανοίγει τον χώρο του στο διαδίκτυο.
1 JPEG
