"Τρία ποιήματα για το χρόνο του Κ. Π. Καβάφη"

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*

1  ψηφιακό αρχείο

basic type logo 1 JPEG

δείτε ή κατεβάστε το ψηφιακό αρχείο
απευθείας από τον ιστότοπο του αποθετηρίου*
χρησιμοποιήστε
το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-SA 4.0
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή
CC_BY_NC_SA



"Τρία ποιήματα για το χρόνο του Κ. Π. Καβάφη"

Πνευματικό Κέντρο Δήμου Βύρωνα
Μπένου, Διονυσία
Σπυράτου, Σοφία
Λιάβας, Λάμπρος
Κοπανίτσα, Καλλιόπη
Χοροθέατρο Ροές
Βλάχος, Σπύρος
Ναυπλιώτου, Μαρία
Κασκαμπανιώτης, Γιάννης
Καφούσιας, Φάνης
D' Silva, Jimmy
Καραλέκα, Μαρουσώ
Καλλινικίδου, Άννα - Σοφία
Γολεμάτη, Λένα

D' Silva, Jimmy
Λιάβας, Λάμπρος
Χοροθέατρο Ροές
Βλάχος, Σπύρος
Καλλινικίδου, Άννα - Σοφία
Ναυπλιώτου, Μαρία
Καφούσιας, Φάνης
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Βύρωνα
Γολεμάτη, Λένα
Σπυράτου, Σοφία
Κοπανίτσα, Καλλιόπη
Κασκαμπανιώτης, Γιάννης
Μπένου, Διονυσία
Καραλέκα, Μαρουσώ

ΕΝ ΤΩ ΜΗΝΙ ΑΘΥΡ: «Ο Λεύκιος» -φανταστικό πρόσωπο- «απεβίωσε εις ηλικία 27 (ΚΖ) ετών εν τώ μηνί Αθύρ, ήτοι Σεπτέμβριον ή Οκτώβριον». Οι άλλοι σχολιαστές μιλούν για Οκτώβριο-Νοέμβριο' πάντως πρόκειται για το μήνα που έφερε το όνομα της Αιγυπτιακής θεάς των τάφων αλλά και του έρωτα (Α. Κόμης, Κ.Π. Καβάφης, Κέρκυρα 1935, σ. 36-38). Διαβάζοντας αυτά τα 3 ποιήματα η προσοχή μου στράφηκε στο πώς μετράει ο ποιητής το χρόνο. Κι έτσι στη Μονοτονία με οδήγησαν οι γνωστές εικόνες των καφενείων της ποίησης του Κ. Καβάφη όπου σε μίαν αιώνια σχεδόν αναμονή του τέλους οι ωραίες στιγμές μοιάζουν να μην υπήρξαν, καθώς όλα καταπνίγονται απ' την αράχνη του χρόνου. Στη Λήθη ο παρελθών χρόνος της ομορφιάς των λουλουδιών αποκομμένος πια από τον ενεστώτα "ξεχνάει" τη λάμψη του ήλιου, το σώμα του έρωτος. Έτσι κι ο παρελθών χρόνος της ομορφιάς των γυναικών, μαραίνεται αναπολώντας τη ζωή, τον έρωτα, τις δροσερές αυγές. Στο τρίτο ποίημα, Εν τω μηνί Αθύρ, κυριαρχεί η αίσθηση, ότι το παρελθόν που διαβάζει στον παρόντα χρόνο ο αναγνώστης, προβάλλεται διαχρονικά σ' ένα αέναο μέλλον, καθώς το αίσθημα της σχέσης και της αγάπης για το νέο άνδρα παραμένει άφθαρτο. Πέρα απ' το θάνατο, πέρα απ' το χρόνο που έφθειρε την πέτρα, πάλλεται η ψυχή, το πόσο "...μεγάλως αγαπήθη ο Λεύκιος". Η εικόνα που επίμονα ταυτίστηκε μέσα μου με το ποίημα, σχεδόν με την πρώτη ανάγνωσή του, είναι το αρχαίο ανάγλυφο. "...Ο ύπνος και ο θάνατος σηκώνουν το σώμα του νεκρού πολεμιστή..." Με ποια συγκίνηση τους ξαναβρήκα στο ποίημα "Η κηδεία του Σαρπηδώνος" "...Τους δύο αδελφούς, τον ύπνο και το θάνατο".

Εκδήλωση
Αφίσα

Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
10 Ιουλίου 1992


2015-02-09T13:44:33Z


1992


Καβάφης
Χοροθέατρο

Εικόνα

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.