• Σύνθετη αναζήτηση
  • Πλοήγηση
    • ΕΚΤ τύποι τεκμηρίων
    • ΕΚΤ Θέματα
    • ΕΚΤ ιστορικές περίοδοι
    • Φορείς
    • Συλλογές
    • Θεματικές εκθέσεις
  • Διαλειτουργικότητα
  • Σχετικά
    • Το SearchCulture.gr
    • Δημοσιεύσεις
    • Οδηγίες για αναζήτηση & πλοήγηση
  • Για φορείς
    • Ένταξη συλλογών
    • Προδιαγραφές ένταξης
    • Εκδήλωση ενδιαφέροντος
    • Διάθεση περιεχομένου στη Europeana
  • Επικοινωνία
  • ΕΛ • EN
Περισσότερα κριτήρια αναζήτησης Λιγότερα κριτήρια αναζήτησης
Βοήθεια
Καθαρισμός
Βοήθεια
 

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Καθαρισμός
ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
ΕΚΤ θέμα
ΕΚΤ ιστορική περίοδος
ΕΚΤ χρονολόγηση
Τύπος τεκμηρίου
Europeana τύπος
Άδεια χρήσης αρχείου
Γλώσσα
Φορέας / συλλογή
Θέμα
     
    1  -  30   από   7.666   αποτελέσματα
    Εκεί έχει γούρνα και μαζεύει νερό. Έβγαινε εκεί ένα στοιχειό. Μια άλλη μπάρα (λίμνη) έβγαινε ένα άλλο στοιχειό στη θέση Λισκού.Εκεί κάτου καθότανε ένας γέρος είχε μια καλύβα και το στοιχειό που ήταν στη Λισκού πήγαινε στο γέρο και ο γέρος του άφινε φαγητό μπουγάτσα κείνα τα χρόνια. Πιάστηκαν σε μια κόντρα τα δυο στοιχειά-μαλώναν. Όταν εκείνο της Λισκού κατάλαβε ότι θα το εξοντώνει το στοιχειό του Παλιογεφύρου είπε το πρώτο στο γέρο. Κόψε ένα κριάρι παχύ και να κάμης τρία τόπια (κουβάρια) το ξύγκι και όταν έρθη το άλλο και γω θα βλέπω ζόρι τότε να του ρίχνεις ξύγκι. Το έρριξε το ξύγκι τρείς φορές και έτσι κέρδισε το στοιχειό της Λισκού. Και το πρωί όταν πήγ πάλι ζωντανό.
    ΕΚΤ χρονολόγηση
    1975
    ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
    Λαϊκή Παράδοση
    Δημιουργός
    Δευτεραίος, Άγγελος Ν.
    Άδεια χρήσης αρχείου
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φορέας
    Ακαδημία Αθηνών
    Συλλογή
    Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
    RDF
    - Η στάμνα τη νύχτα να μη μένη όφκαιρη, για νάχη να πίνη νερό <το καλό του σπιθιού>
    ΕΚΤ χρονολόγηση
    1949
    ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
    Λαϊκή Παράδοση
    Δημιουργός
    Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
    Άδεια χρήσης αρχείου
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φορέας
    Ακαδημία Αθηνών
    Συλλογή
    Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
    RDF
    Στην Αγία Ειρήνη (είναι εκκλησία όπως πάμε στον Εύδηλο, στον Κάμπο (χωριό), μια γυναίκα μια φορά είδε έναν αράπη που της επαρουσιάστηκε και της είπε έλα να πάρης λεφτά. Αυτή δεν είχε μέρος να το βάλη και εφύγε και επήε πάνω στο Φραντάτο που ήταν το σπίτι της και ευρήκε τον άντρεα της. Επήραν το μουλάρι κ’ επήγανε αλλά δεν ευρήκανε ούτε Αράπη ούτε λίρες.
    ΕΚΤ χρονολόγηση
    1962
    ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
    Λαϊκή Παράδοση
    Δημιουργός
    Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
    Άδεια χρήσης αρχείου
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φορέας
    Ακαδημία Αθηνών
    Συλλογή
    Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
    RDF
    Στοιχειά έχουν όλα τα σπίτια, τα πηγάδια, οι βρύσες, τα δέντρα τα γέρικα, οι σπήλαιοι και όλα τα παλαιά κατελύματα (εκκλησάκια, Μοναστήρια κλπ.). Δεν τα θωρούν όμως όλοι, μόνον οι αγαθοί κι’ οι αλαφρόστοιχοι. Το στοιχί είναι πότε Αράπης, πότε φίδι με μια ή δυο κεφαλές στ’αμπέλια και στα χωράφια. Το στοιχί δεν το πειράζουν γιατί θάρτη μεγάλο κακό στο σπιτικό. Το Σάββατο το βράδυ φέρουν το σταμνί γεμάτο από τη βρύσι, τα’αφήνουν αξέφραγκο για να πιή το στοιχί του σπιτιού κι’ οι ψυχές των αποθαμμένων. Το στοιχί της βρύσης κοιμάται τη νύχτα κι’ όταν θα πας να γεμίσης πρέπει να ρίξης πρωτύτερα τρία χοχλακούλλια για να ξυπνήση. Αλλοιώτικα μπορεί να σου κάμη κακό, αν πας άξαφνα να γεμίσης. (ίδε και σελ. 197).
    ΕΚΤ χρονολόγηση
    1932
    ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
    Λαϊκή Παράδοση
    Δημιουργός
    Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ.
    Άδεια χρήσης αρχείου
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φορέας
    Ακαδημία Αθηνών
    Συλλογή
    Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
    RDF
    Άμα dύχ’ κι’ ουνειρευτή κανείς φλουριά ‘ς ένα μέρους, πρέπ’ να μη dου πή κανενού - άμα λήσ’, τότις τα φλουριά γένdι κάρβνα - κι’ απού βραδύς να πάρ στάχτ, να dνι κουσκ’νίσ’ ψλά ψλά κι να πάη να dνι ρήξ’ σι κείν’ τα μιριά που νι τα φλουριά. Τν άλλ’ μέρα προυί προυί να πάη αμίλ’τα να κ’ τάξ’, τι πατημασιές έχ’ απάμ η στάχτ. Κ’ άμα έχ’ αθρουπνή πατημασιά πρέπ’ να σφαχτή άθρουπους σι κείν’ τα μιριά, για να ξιφανιρουθή ου θησαυρός άμα δγή πατημασιά κανενού ζώου τότις πρέπ’ να σφαχτή κείνου του ζώου, πιτνός είνι, σκύλους είνι ότ κι να ν, κ’ έτσ’ δείχνα τα φλουριά. Άμα dύχ’ κι δγή κανείς αθρουπνή πατημασιά, bορεί να μη σφάξ’ άθρουπου, παρά να στάξ’ κουμματάκ’ αίμα αθρουπνό ή απ’ του δαχτλάκ’ τα ή απ’ άλλου μέρους. Μα κείνους ου άθρουπους τότις δε ζή, πιθαίν’. Γιαδαύτου πουτές δε ξιφανιρώνιτι θησαυρός μ’ αθρουπνή πατημασιά. Να έτσ’ ένας μνιά φουρά είδι’ς τουν ύπνου τα, πώς απουκάτ απ’ τη σκάλα του σπιτιού τα είνι κρυμμένα ένα κιούπ φλουριά. Έσκαψι του λοιπόν να βρ’ αυτά τα φλουριά κι κεί που χτύπσι ου κασμάς του κιούπ, αυτός απ τα χαρά τα δε βάσταξι κι φώναξι, "μούρ, μάννα, να τα φλουριά". Κι ‘ς τη στμή βγήκ’ απ του κιούπ ένας καπνός, τούνι χτύπσι’ς τα μάτια κι δεν έγλιπι τίπουτα κ’ άκσε γράν, γκράν, που κατρακυλήσανα τα φλουριά κι χάθκανα. Ύστιρα χτύπαγι του gιφάλ’τα που μίλ’σε, αμ τι ά dου κάν’ς. Τα πήρ’ ού ξαπουδώς, που τούνι στράβουσι μι τουν καπνό κι χάθκι. (Παράφρασις: Άμα τύχη και ονειρευθή κανείς φλουριά ‘ς ένα μέρος, πρέπει να μη ειπή εις κανένα- άμα ομιλήση, τότε τα φλουριά γίνονται καρβουνα - και αποβραδύς να πάρη στάχτη, να την κοσκινίση ψιλά ψιλά και να πάγη να την ρίψη σε κείνο το μέρος, που είναι τα φλουριά. Την άλλην ημέρα πρωί πρωί να πάγη αμίλητα να κυτάξη τι πατημασιές έχει επάνω η στάχτη. Κι’ άμα έχη ανθρωπινή πατησιά πρέπει να σφαχθή άνθρωπος ‘ς εκείνο το μέρος, για να ξεφανερωθή ο θησαυρός άμα ιδή πατησιά κανενού ζώου, τότε πρέπει να σφαχθή εκείνο το ζώο, πετεινός είναι, σκύλος είναι ότι και αν είναι και έτσι δείχνουν τα φλουριά. Άμα τύχη και ιδή κανείς ανθρωπινή πατησιά, ημπόρει να μη σφάξη άνθρωπο, παρά να στάξη ολίγο αίμα ανθρωπινό ή από το δαχτυλάκι του ή από άλλο μέρος. Αλλά ο άνθρωπος εκείνος τότε δεν ζή, πεθαίνει. Γιαυτό ποτέ δε ξεφανερώνεται θησαυρός με ανθρωπινή πατησιά. Έτσι ένας μια φορά είδε ‘ς ύπνο του πώς αποκάτω από τη σκάλα του σπιτιού τους είναι κρυμμένο ένα κιούπι φλουριά. Έσκαψε λοιπόν να εύρη αυτά τα φλουριά και εκεί που εκτύπησε ο κασμάς (η σκαπάνη) το κιούπι, αυτός από τη χαρά του δεν εβάσταξε και εφώναξε, "μώρ μάννα, να τα φλουριά". Και ‘ς τη στιγμή εβγήκε από το κιούπι ένας καπνός, τον εκτύπησε ‘ς τα μάτια και δεν έβλεπε τίποτε, και άκουσε, γράν, γράν, που εκύλησαν προς τα κάτω με ορμή τα φλουριά και εχάθηκαν. Ύστερα εκτύπαγε το κεφάλι του, που ωμίλησε, αλλά τι να το κάνεις; Τα πήρε ο ξαποδώς, που τον εστράβωσε με τον καπνό και χάθηκε.
    ΕΚΤ χρονολόγηση
    1914
    ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
    Λαϊκή Παράδοση
    Δημιουργός
    Μέγας, Γ.
    Άδεια χρήσης αρχείου
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φορέας
    Ακαδημία Αθηνών
    Συλλογή
    Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
    RDF
    Σε νύπνιασε να πάης ‘ς ένα μέρος έχει γρόσια, να πά να τα βγάλης. Θα πάης ποβραδύς σε κείνο το μέρος να κοσκινίσης στάχτη, ίσαμε το τραπέζ’ένα μέρος, θα βάλης ένα κόσκινο ποπάνου,θα το σκεπάσης μ’ένα τσουβάλι για να μη bάη και πατήσ’ καμνιά γάτα ή άλλο τίποτες. Το πρωί θα πάης να το ξεσκεπάσης, να δγής τι σουμάδια θα ν’έχ’ ποπάνου πε dή στάχτη. Χέρι θα ν’ έχ’, πόδι θα ν’ έχ, κανείνα άλλο αθρώπινι σουμάδι θα ν’ έχ’, άθρωπος συdροφιά,κείνος να χτυπήσ’ πρώτα να κάν’σταυρό κ’ ύστερα να χιρήσ’ να σκάφτη ο ήσκιος dου να ναι κεί. Αυτός ύστερα,μόνε τύχ’ και βγάλουνε τα γρόσια, ίσαμε τις σαράdα δε bάει. Άμα πάλε δγής dη στάχτη κ’ έχ’ πατημασιά κανενού ζώγου, όρνιθα είναι, πετεινός είναι, σκύλος είναι, ότ’είναι, αυτό θα πάρης να σφάξης κειπέρα. Κι άμα πάλε τύχ’ και δγής χαράκια και κουκκίδες, θέλ’να πάρης κεργιά και θυμνιάμα, ν’ανάψης τα κεργιά και να θυμνιάσης το μέρος άμα δγής σταυρό, σταυρό θα πάρης να βάλης κειπέρα. Dο gαιρό πά (που θα) παγαίνης να βγάλης γρόσια, πρέπει να μη χωρατέψης κανείναννα κι’ άθρωπο άμα έχης συdροφιά, ούλο γνευτάτα, ούλο με τα γνεψίματα θα σκάφτετε. Άμα χωρατέψης, χάνεται ο θησαυρός, ότ τίποτες έχ’, αρχαίγα, χρήματα, χάνουdαι κι’ ακούεις μ’ένα βρόdος και πάνε κάτου σκάφτεις, και κεί που σκάφτεις βρίσκεις κάρβουνα. Άμα βγάλης τα γρόσια, όσο που να πάης ‘ς το σπίτι, δε gάνει να γυρίσης πίσου να δγής. Μόνε γυρίσης και δγής, θα κακοπάθης, και κεί που βαστάς χρήματα, γλέπεις κάρβουνα. Άμα τα πάης ‘ς το σπίτι, σαράda μέρες ς’ την αράδα θα τα θυμνιάζης,για να ξορκιστή το κακό,γιατί τα γρόσια ή τα αρχαίγα, ό,τι πράματα είναι, είναι δρακοdεμένα. Κείνος, όποιος έβαλε αυτό το πράμα κεί, σκάφτοdας βάν’ και μνιά bέτρα, ένα ξύλο, ένα ζουνάρι και νοματίζ’, <’όποιος τα βγάλη, να παρουσιαστή δράκος bροστά dου>. Η πέτρα κείνη, το ξύλο… γένεται τότες αυτό πα ονοματίσ’ αυτός,φίδ’, αρκούδα, κι’άμα πάη κανείς να τα βγάλη,παρουσιάζεται και κάνει να dόνε ξεσκίση, κι’ αυτός φοβάται και παίρνει dο δρόμο και διαβαίνει.Και ‘ ς αυτόνα που τα παράχωσε, άμα πάη για να τα βγάλη, και ‘ς αυτόνα φαίνεται το στοιχειό μ’αυτός το ξέρει και λέει <πέτρα ήσανε και πέτρα να γένης> κι’αυτό τότες γένεται πέτρα και βγάν’αυτός τα γρόσια. Αυτός, που τα παραχώνει, bορεί να το πή και σε άθρωπο του σπιτιού dου, ότι ‘ς το dάδε τόπο παράχωσε γρόσια και πέτρα έβαλε για σουμάδι. Κι’ άμα πάη αυτός να τα βγάλη και πή έτσι, τα βγάζει. Πολλές φορές σε νυπνιάζει και σε γυρεύει γαίμα σε γυρεύει να πάρης το παιδί, dον αξάδρεφο σου αθρωπινό γαίμα θέλει. Τι να κάνης!δε bήγαιναν για να τα βγάλουνε και πολλοί ηύραν το μέσο παραδείματος χάρη, να χύσης γαίμα πήγαινες ένα παιδάκι λίγο γαίμα, η μύτη dου να ματώση μα κείνο το παιδί θα πεθάνη. Λίγοι το κάνουνε αυτό, όσοι δε φοβούdαι dο Θεγό. Dη Μεγάλη Πέφτη dη νύχτα, όπου έχουνε υποψία πως έχ’ γρόσια πηγαίννε και φυλάγουνε και τότες γλέπουνε να νεβαίννε και να κατεβαίννε φωτιές φτάνει τότες να προκάμης να ρήξης πάνου ένα ρούχο, πουκάμισο, σεdόν, ό,τι να ναι και να τραυήξης να φύγης σαράda αdήμνια μακριά γυρίζεις ύστερα και γλέπεις πάνου θάλασσα, ότ’ νομίσματα είναι, βγαίννε ποπάνου πε το ρούχο και τα παίρνεις, γιατί κείνα δε είναι φωτιές, μόνε είναι τα γρόσια, που τα λιχνίζει το στοιχειό. α) ‘Σ τον Αηγιάννη κάddανε μέσ’ ς’ το κελλί μνιά φαμίλια. Είχε πολλά παιδιά, είχε κ’ένα κορίτσι δώδεκα χρονώ. Αυτό το κορίτσι το νύπνιασε μέσ’ ΄ς το bαξέ που είχε σε μνιά gόχη γρόσια και να πα να τα βγάλη. Είχε και μνιάν όρνιθα μαύρη και πήγαινε απόξω πε το κελλί και φώναζε κάθε πρωί.Σκώνταν το κορίτσι το πρωί και άκουγε dήν όρνιθα που φώναζε και θαρρούσε που θελε να γεννήση. Dην έδιωχνε να πάη ‘ς τη φωλεά dης και κείνη πήγαινε ‘ς το bαξέ, ποπάνου πεκεί που dήνε νύπνιασε τότες έπιανε το κορίτσι και σκάλιζε κ’εύρικσε ένα,δυό φλουριά σε κείνο το μέρος. Λοιπόν ξεμυστηρεύτηκε το κορίτσι, το είπε dη μάννα dου, μας το είπαν και μας. Εμείς συνεννοήθκαμε, πήγαμε ποβραδύς κεί που dηνέ νύπνιασε και κοσκίνισάμε στάχτη, εβαλάμε το κόσκινο ποπάνου κι’απλωσάμε κ’ένα τσουβάλι. Ύστερα πε δυο τρείς ώρες πήγαμε και το ξεσκεπάσαμε και είδαμε κάτι σουμάδια πάνου ‘ς τη στάχτη. Ήdαν ένας σταυρός και κάτι χαράκια και κουκκίδες θαρρούσαμε κ’εμείς που ήθελε σταυρό, κεργιά και θυμνάμα.Εκανάμε έμα σταυρό πο ξύλο, πήραμε και κεργιά και θυμνιάμα και χίρσαμε να σκάφτουμε. Κείνο όμως τα χαράκια ήdανε όρνιθας ποδάρι κ’ εμείς δε dο καταλάβαμε κ’ εσκάφταμεδυό τρείς ώρες και τίποτα δε bαρουσιάζουdανε, όσο πια που ξημέρωσε και τάφκαμε για να πάμε dην άλλη νύχτα. Μα dη μέρα πήρανε χαbάρ’ η γειτονιά και το προδωσάνε ‘ς την bολίτσια και πήγανε αυτοί και φυλαγάνε κ’ έτσι δε bορέσαμε να πάμε πια κ’έμεινε το πράμα έτσι. Όμως άμα επερνάμε όρνιθα, κείνηννα που πήγαινε κάθε μέρα ποπάνου και φώναζε, θα να τα βγάλουμε. Β) Μνιά γεναίκα dήνε νύπνιασε να πάη ‘ς ένα μέρος να βγάλη γρόσια. Αυτή όμως το είπε κ’ άμα πήγε κ’έσκαψε, ηύρε ένα κουρούπι κάρβουνα και τα πήρε μαζί πε το κουρούπι και τα πήγ’ς το σπίτι dους. Ύστερα dήνε μαλωνάνε, γιατί να d οπή και γιατί το είπε dήνε νύπνιασε, γέν’κανε τα γρόσια κάρβουνα. (αdήμνια=βήματα, κόχη(κόγχη)=γωνία, Polizia it=αστυνομία, Η διήγησις αύτη (β) κατ’ανακοίνωσιν του Σωζοπολίτου πρόσφυγος Στράτη Ζουρμαλίδου).
    ΕΚΤ χρονολόγηση
    1914
    ΕΚΤ τύπος τεκμηρίου
    Λαϊκή Παράδοση
    Δημιουργός
    Μέγας, Γ.
    Άδεια χρήσης αρχείου
    CC BY-NC-ND 4.0 GR
    Φορέας
    Ακαδημία Αθηνών
    Συλλογή
    Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδ