Ο Μόραλης ξεκίνησε την μεγάλη περιπέτειά του στην τέχνη έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του φιλόλογου πατέρα του, ο οποίος του μετέδωσε μια βαθιά γνώση, όχι μόνο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, αλλά και της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας. Λάτρης του γυναικείου σώματος και της αιώνιας σχέσης άνδρα-γυναίκας, δημιουργεί μνημειακές μορφές που αντλούν την έμπνευσή τους από τις αρχαίες επιτύμβιες στήλες, καθώς στέκονται σιωπηλές, μοναχικές μέσα στην αυτοσυγκέντρωσή τους. Είτε χρησιμοποιεί το τονικό πλάσιμο –στις αρχές της δημιουργίας του– για την απόδοση της αισθησιακής σάρκας, είτε περικλείει, μέσα στο λιτό περίγραμμα, τον όγκο σε προσεγμένες γεωμετρικές ενότητες όλο και περισσότερο αφαιρετικές, οι μορφές του είναι το ίδιο ιερατικές, πνευματικές, συμβολικές, αλλά και τρυφερές, ονειρικές, γαλήνιες. Η οργάνωση του χώρου και των μορφών που διαρθρώνεται με απαράβατο κανόνα την τάξη και τον ρυθμό, την αυστηρή εναλλαγή γεωμετρικών σχημάτων και την εξαιρετικά λιτή χρήση χρωμάτων, δεν είναι το αποτέλεσμα μιας ψυχρής, εγκεφαλικής διαδικασίας, αλλά μιας βαθιάς εσωτερικής διεργασίας που προσδίδει στην ανθρώπινη μορφή μεγαλειώδη ηρεμία και πληρότητα. Στερημένη από κάθε φλυαρία και οποιαδήποτε συναισθηματική έκρηξη, απογυμνωμένη από άχρηστες λεπτομέρειες και περιττές επαναλήψεις, η σύνθεση μετουσιώνει σε πνεύμα, ανάγει σε ουσία και προσδίδει ιερότητα σε στιγμές οικείες και βαθιά προσωπικές του ζευγαριού.
(EL)
1 JPEG
