Στο έργο απεικονίζεται ο Γεώργιος Νάζος, αδελφός της συζύγου του καλλιτέχνη και διευθυντής του Ωδείου Αθηνών. Σε μια όχι και τόσο συνηθισμένη για την απόδοση της προσωπογραφίας, στάση, ο Γεώργιος Νάζος απεικονίζεται από τον ζωγράφο κατά πλάγια όψη, μέσα σ’ ένα σκούρο φόντο, το οποίο ταυτίζεται σχεδόν με το μαύρο ένδυμά του. Μόνο το πρόσωπο λάμπει μέσα στο φως, το οποίο αναδεικνύει όχι μόνο περιγραφικές λεπτομέρειες στα μάτια, στα μαλλιά, στο μέτωπο, στα γένια αλλά γίνεται το ρεαλιστικό στοιχείο με το οποίο συλλαμβάνεται η διάθεση της στιγμής, με αποτέλεσμα η ομοιότητα του πορτρέτου με τον απεικονιζόμενο να αποκαλύπτεται όχι ως ένα εξωτερικό επιφανειακό στοιχείο, αλλά ως έκφραση του εσωτερικού του κόσμου και του πνευματικού του περιεχομένου.
(EL)
1 JPEG
