Ακολουθώντας το παράδειγμα του ποιητού της Ιλιάδος, ο οποίος αφηγήθηκε την καλλιτεχνική δημιουργία του κόσμου όπως αυτή απεικονίζεται στην ασπίδα του Αχιλλέως, καθώς και την νίκη του Αχιλλέως επί του Έκτορος, ο Πλάτων συνέθεσε τον Τίμαιο και τον Κριτία, των οποίων οι λόγοι, που υποτίθεται πως εξεφωνήθησαν κατά τον εορτασμό των Παναθηναίων, συνιστούν δυό διαφορετικές και συμπληρωματικές εκδοχές της ρητορικής τέχνης του Φαίδρου. Ο αληθοφανής λόγος του Τίμαιου συνιστά, κατ΄ εικόνα του κόσμου που δημιουργήθηκε και υποβαστάζεται από τον θείο νού, έναν αληθινόν Άτλαντα, ένα σώμα ολοκληρωμένο και αρμονικό. Ο φιλαλήθης λόγος του Κριτία, δημιούργημα ανάμνησης, παραμένει ανολοκλήρωτος- διακόπτεται πριν από την εξιστόρηση της ήττας και της καταστροφής της ισχύος του Άτλαντος που συνιστά αλληγορία περί της ιμπεριαλιστικής δύναμης των Αθηνών, η οποία εξέλιπε μετά τους Πελοποννησιακούς πολέμους. Ο λόγος αυτός αποτελεί, τελικώς, ένα μνημείον προς τιμήν της παιδείας του αθηναίου πολίτη.
(EL)
1 PDF
