Ένας από τους πιο απλούς τρόπους να διαβάσει κανείς ένα κλειστό γράμμα, είναι να το τοποθετήσει πίσω από μια λάμπα, έτσι που ο λεπτός φάκελος να αποκαλύψει στον λαθραναγνώστη το περιεχόμενο του εσώκλειστου μηνύματος. Ο γλύπτης Γιώργος Λάππας (1950-2016) σε αυτό το έργο που αναφέρεται στον ευρύτερο μικρόκοσμο των «Αστών» του, σχολιάζει με τρόπο απλό και εύληπτο αυτή τη συνήθεια: την παραβίαση του ιδιωτικού χώρου, της προσωπικής επικοινωνίας μέσα σε ένα πλαίσιο αυστηρού ελέγχου για τη διατήρηση της καθεστηκυίας τάξης, των καλών τρόπων και της υποκριτικής αστικής ευγένειας. Ένας μνημειακός φάκελος προβάλλεται μπροστά από φως νέον (σήμα κατατεθέν του ώριμου έργου του Λάππα, που φωτίζει τις λευκές μορφές του από σίδερο και πλαστικό). Χάρη στο φως, αναδεικνύεται μια προσωπική, χειρόγραφη επιστολή, την οποία ο θεατής του έργου μπαίνει υποσυνείδητα στον πειρασμό να τη διαβάσει. Και με αυτόν τον τρόπο υποκύπτει και αυτός σε μια σειρά από μικροαστικά αμαρτήματα: της περιέργειας, του κουτσομπολιού, της παρείσφρησης στις ζωές των άλλων. Ο Λάππας, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες γλύπτες με σημαντική διεθνή παρουσία και εξέχον διδακτικό έργο, γεννήθηκε στο Κάιρο, σπούδασε ψυχολογία στις ΗΠΑ και αργότερα συνέχισε με σπουδές αρχιτεκτονικής. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1976-1981), στα εργαστήρια των γλυπτών Γιάννη Παππά και Γιώργου Νικολαΐδη, καθώς και στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού. To 1984 τιμήθηκε με το α΄ βραβείο γλυπτικής στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας. Από το 1992 έως τον θάνατό του δίδαξε γλυπτική στην ΑΣΚΤ.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
