Ο Δημήτρης Γαλάνης (1879-1966) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες του α΄ μισού του 20ού αιώνα, που άσκησε μεγάλη επίδραση στην πληθώρα των μαθητών και των επιγόνων του στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Κορυφαίος ευρωπαίος χαράκτης της εποχής του, συνέβαλε στην άνθηση της νεοελληνικής χαρακτικής αλλά και στην αμεσότερη σύνδεση της ελληνικής τέχνης με τον μοντερνισμό. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα και το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου πολύ σύντομα ξεκίνησε να εργάζεται ως εικονογράφος σε γνωστά περιοδικά (Frou-Frou, L’Assiette au Beurre κ.ά.). Αν και σπούδασε για περίπου δύο χρόνια στην Ecole des Beaux Arts, διαμορφώθηκε κυρίως χάρη στην επαφή του με τη σύγχρονή του γαλλική τέχνη και κυρίως υπό την επίδραση του Andre Derain και του Henri Matisse, με τους οποίους διατηρούσε φιλικές σχέσεις. Σε αυτή την ελαιογραφία, μία από τις σπάνιες ζωγραφικές προσπάθειες του Γαλάνη κατά τα πρώτα χρόνια παραμονής στη Γαλλία, διακρίνεται η ταχεία απομάκρυνσή του από την ακαδημαϊκή διδασκαλία προς ένα στυλ που προϋποθέτει τη γνώση των μεταϊμπρεσιονιστικών κινημάτων και κυρίως των φωβ πειραματισμών των Derain και Matisse. Εικονίζεται ο ποταμός Σηκουάνας, με τις μεγάλες μαούνες να στέκουν αραγμένες στις όχθες του. Πιο πίσω, όπως το τοπίο απλώνεται στο βάθος, διακρίνονται μεγάλα κτήρια και ο ανοιχτόχρωμος ουρανός. Το σχέδιο είναι απλό και η σύνθεση δομείται με μεγάλα, μονόχρωμα επίπεδα. Τα χρώματα είναι φωτεινά, σε απαλούς τόνους και χωρίς να φτάνουν σε αντιρεαλιστικές διατυπώσεις. Ο Γαλάνης δεν συνέχισε για πολύ αυτόν τον πρωτοποριακό δρόμο στο πεδίο της ζωγραφικής (αυτός είναι και ο λόγος που ο συγκεκριμένος πίνακας έχει ιδιαίτερη σημασία για το έργο του). Στράφηκε στη χαρακτική μετά το 1909, ασχολήθηκε συστηματικά με την εικονογράφηση βιβλίων και αργότερα, το 1945, κατέλαβε την έδρα της χαρακτικής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
