Η συγκεκριμένη ξυλογραφία του Ευθύμιου Παπαδημητρίου (1895-1958), μια νεκρή φύση όπου εικονίζονται διάφορα καλοκαιρινά φρούτα (φράουλες στο πρώτο επίπεδο, ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλια στο κέντρο της εικόνας, μια φέτα πεπόνι πίσω αριστερά αλλά και οι σφαιρικοί όγκοι των μήλων, των αχλαδιών και ενός λεμονιού) θα πρέπει να χρονολογηθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Δηλαδή, σε μια περίοδο που μέσω αυτής της θεματικής ο καλλιτέχνης επιχείρησε το πέρασμα από τη ρεαλιστική εργασία του, με ισχυρές όμως επιρροές από τον εξπρεσιονισμό και τη λαϊκή τέχνη, προς την όψιμη κυβιστική δημιουργία του. Ο Παπαδημητρίου ήταν μια από τις εξέχουσες καλλιτεχνικές προσωπικότητες του Μεσοπολέμου, ιδίως στο πεδίο της χαρακτικής. Έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής και εργάστηκε ως γελοιογράφος σε διάφορα έντυπα και περιοδικά ήδη από το 1913. Με τη χαρακτική, και ειδικά την ξυλογραφία, ξεκίνησε να ασχολείται το 1917. Έζησε στο Παρίσι (1922-1929) και επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη, το Άγιο Όρος και τον Μιστρά για να μελετήσει τη βυζαντινή τέχνη. Το 1958 εκλέχτηκε στην έδρα της χαρακτικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, όμως πέθανε λίγους μήνες αργότερα. Στη Νεκρή φύση με σταφύλια διακρίνεται η σταδιακή ροπή του Παπαδημητρίου προς τη σχηματοποίηση και την αναγωγή φρούτων σε αφηρημένους σφαιρικούς όγκους. Το θέμα δεν αποτελεί πια αυτοσκοπό αλλά αφορμή για ένα παιχνίδι σχημάτων, γραμμών και επιπέδων. Όμως, ο χαράκτης διατηρεί ακόμη την προσεκτική γραφή και τη λεπτομερή απόδοση των μορφών που απεικονίζει.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
