Ο Γιώργος Μανουσάκης (1914-2003), που γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης, σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1934-1939). Μετά τον Πόλεμο, ο ζωγράφος, που εντάσσεται στο κίνημα της επιστροφής στην παράδοση, στράφηκε στη μελέτη του τοπίου, κυρίως όμως ενδιαφέρθηκε για την απεικόνιση λαϊκών σπιτιών, μικρών παραδοσιακών καταστημάτων, αλλά και για νεκρές φύσεις με μικροαντικείμενα. Προσπάθησε με το έργο του να αναδείξει τις παραδοσιακές γειτονιές, τον αστικό ιστό δίνοντας τελικά εικόνες γεμάτες μελαγχολία για το παρελθόν. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται άλλωστε και η συγκεκριμένη υδατογραφία. Θέμα της είναι το αρχοντικό του κόμη Γιόζεφ Λούντβιχ φον Άρμανσμπεργκ, προέδρου του συμβουλίου της Αντιβασιλείας την περίοδο που ο Όθων ήταν βασιλιάς της Ελλάδας. Ο Βαυαρός πολιτικός έζησε στο συγκεκριμένο αρχοντικό για περίπου δύο χρόνια, από το 1833 έως το 1834, οπότε και η Αθήνα αντικατέστησε το Ναύπλιο ως πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους. Το κτήριο χρονολογείται από την περίοδο της δεύτερης Ενετοκρατίας, ωστόσο ανακατασκευάστηκε το 1831 – τότε προστέθηκε ο δεύτερος όροφος και έλαβε την τελική του μορφή. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα σπίτια της πόλης και σύμφωνα με μαρτυρίες είχαν διοργανωθεί εκεί χοροεσπερίδες με μουσική υπόκρουση πιάνου, για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Όλα αυτά, βέβαια, ελάχιστα απασχόλησαν τον ζωγράφο, ο οποίος φαίνεται να γοητεύθηκε όχι από την πλούσια ιστορία του σπιτιού αλλά από τη γραφικότητα της πρόσοψης και ίσως των καταστημάτων στο ισόγειο. Από τον απέναντι δρόμο το σπίτι επιβάλλεται με τον όγκο του μέσα στον αστικό ιστό. Το σχέδιο είναι απλό, χωρίς να δίνει έμφαση στις λεπτομέρειες. Το χρώμα, επίσης, κινείται στους θερμούς τόνους του καφέ και της ώχρας, με λίγες λεπτομέρειες σε λευκό, γαλάζιο και γκρίζο να δημιουργούν αντιθετικές, ψυχρές περιοχές.
(EL)