Ο Ορέστης Κανέλλης (1910-1979) ήταν από τους λίγους Έλληνες ζωγράφους του 20ού αιώνα που ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το παιδί. Χαρακτηριστική είναι, μάλιστα, η ενότητα των πινάκων του με θέμα την κατοχική πείνα, όπου κυριαρχεί η αποστεωμένη εικόνα μικρών αγοριών και κοριτσιών, μια σκληρή έργων που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη γκαλερί Άστορ, τον Μάιο του 1977. Το παιδί στον πίνακά του με τίτλο Καθισμένο αγόρι από τη συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου θα πρέπει, ωστόσο, να χρονολογηθεί στη δεκαετία του 1950, μια περίοδο κατά την οποία το ύφος του ζωγράφου μετακινείται αργά αλλά με σαφήνεια από τις νεορεαλιστικές τάσεις του Μεσοπολέμου σε ένα πιο προσωπικό ύφος, όπως αυτό εκφράζεται στο έργο του Ρεμβασμός. Το αγόρι του πίνακα εικονίζεται καθιστό σε μια καρέκλα και η μορφή του καταλαμβάνει το σύνολο, σχεδόν, της ζωγραφικής επιφάνειας. Ακουμπά το χέρι στην πλάτη της καρέκλας και με την παλάμη στηρίζει το πρόσωπό του. Το βλέμμα του αποστρέφεται τον θεατή και μοιάζει να χάνεται στις σκέψεις του. Η ρεαλιστική ζωγραφική του Κανέλλη, όπου κυριαρχεί το αυστηρό σχέδιο αλλά και τα βαριά, θερμά χρώματα, μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ψυχολογική διάθεση του παιδιού παρά για υφολογικές και αισθητικές αναζητήσεις. Υπό αυτή την έννοια, ο πίνακας είναι ένα πολύ αξιόλογο δείγμα για τη μελέτη του συναισθηματικό κόσμου του αγοριού, γίνεται δηλαδή ένα εξαίρετο ψυχογραφικό πορτρέτο.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
