Ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995) εξέθεσε την ξυλογραφία με τίτλο Ρόδος μαζί με τον Περίπατο στη Γαρίτσα και τα Ροδίτικα σπίτια στην Πανελλήνια Έκθεση του 1957, στο Ζάππειο Μέγαρο. Οι Πανελλήνιες Καλλιτεχνικές Εκθέσεις διοργανώνονταν από το Κράτος, και συγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας, θεωρούνταν πολύ μεγάλης σημασίας για τους εικαστικούς καλλιτέχνες και η συμμετοχή εκεί αποκτούσε ιδιαίτερη βαρύτητα. Συνεπώς, αποτελεί ευτυχή συγκυρία που και τα τρία εκτεθέντα το 1957 χαρακτικά του Ζέπου κατέληξαν σε μια κρατική συλλογή, όπως το Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου. Η συγκεκριμένη σύνθεση παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με τα Ροδίτικα σπίτια, τόσο σε συνθετικό όσο και σε υφολογικό επίπεδο. Εικονίζεται ένα τμήμα της παλιάς Ρόδου, κάποιο σημείο των τούρκικων γειτονιών, με τα χαρακτηριστικά δίπατα σπίτια που έχουν πάνω μικρά μπαλκόνια αλλά και σαχνίσια, δηλαδή ξύλινα, περίκλειστα μπαλκόνια. Ο Ζέπος δίνει εδώ μεγάλη έμφαση στον παράγοντα του φωτός. Η πλευρά των σπιτιών στη δεξιά πλευρά του δρόμου λούζεται από το φως. Αντίθετα, τα σπίτια αριστερά αποδίδονται μαύρα, ενώ ρίχνουν τη βαριά σκιά τους πάνω στο λιθόστρωτο σοκάκι. Το σχέδιο είναι λεπτομερές, με κύριο γνώρισμα την κυριαρχία της γραμμής, καθώς επίσης και την απλοποίηση των σχημάτων και την υιοθέτηση μιας ιδιότυπης προοπτικής που παραπέμπει μάλλον στη βυζαντινή τέχνη. Το σύνολο, χωρίς να χάνει σε ρεαλισμό και γραφικότητα, διακρίνεται για τον διακοσμητικό του χαρακτήρα, εμφανή στην απόδοση του ουρανού, του δρόμου, των σκιασμένων περιοχών, και κυρίως σε μια εξαιρετικά ισορροπημένη αντιπαραβολή του λευκού με το μαύρο. Ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995) ήταν αυτοδίδακτος στην τέχνη της χαρακτικής. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1926), όπου είχε καθηγητές τους Νίκο Λύτρα, Σπύρο Βικάτο και Γεώργιο Ιακωβίδη, αλλά αργότερα πήγε και στο εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη, όπου έμεινε ως το 1932.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
