Ζωγράφος και χαράκτης, ο Εμμανουήλ Ζέπος (1905-1995) γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας και σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1926). Στη χαρακτική ήταν αυτοδίδακτος. Υπήρξε, όμως, ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Ελλήνων Ζωγράφων Χαρακτών και εξέθεσε χαρακτικά του τον Μάρτιο του 1938 στην Α΄ Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση, στο Ζάππειο Μέγαρο, και λίγους μήνες αργότερα (Δεκέμβριος 1938 – Ιανουάριος 1939) στην Α΄ Πανελλήνια Έκθεση Χαρακτικής, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 παρακολούθησε επίσης, το εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη, ο οποίος τον επηρέασε καθοριστικά. Μάλιστα, ο Ζέπος ήταν μεταξύ εκείνων των μαθητών του Παρθένη που ίδρυσαν την καλλιτεχνική ομάδα «Το εργαστήρι», κάνοντας τιμητική αναφορά στην κοινή τους αφετηρία και τον δάσκαλό τους. Στο συγκεκριμένο χαρακτικό εικονίζεται πιθανότατα η Θεοτόκος. Η νέα αποδίδεται με το χέρι υψωμένο, να φορά το μαφόριο στα μαλλιά και να σκύβει ελαφρώς το κεφάλι, σε μια κίνηση συστολής – πιθανόν να αποτελεί λεπτομέρεια από την παράσταση του Ευαγγελισμού, τη στιγμή που άγγελος Κυρίου της ανακοινώνει ότι θα γεννήσει τον Ιησού. Το σχέδιο είναι απλό, σχηματικό, με αναφορές στη βυζαντινή αγιογραφία. Ο χαράκτης σκάβει, παρά χαράσσει, την επιφάνεια πλάθοντας τη μορφή με έμφαση στην αντίθεση φωτός σκιάς και δημιουργώντας μια ιδιότυπη ματιέρα όπου κυριαρχούν οι κηλίδες σκούρας μελάνης πάνω στο λευκό χαρτί. Ορισμένα σημεία της εικόνας έχουν τονισθεί με επίθετο μελάνι, ίσως σε μια προσπάθεια του καλλιτέχνη να διορθώσει το θέμα του σε μεταγενέστερη εκτύπωση.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
