Ο γεννημένος στη Θεσσαλονίκη Μίμης Βιτσώρης (1902-1945) ήταν ένας από τους εξέχοντες Έλληνες ζωγράφους του Μεσοπολέμου και από τους πρώτους εκπροσώπους του κινήματος του εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα. Υπήρξε μέλος της πρωτοποριακής «Ομάδας Τέχνη 1930». Μπήκε στην ΑΣΚΤ το 1919, την οποία όμως γρήγορα εγκατέλειψε και το διάστημα 1920-1927 έζησε στην Ευρώπη, στην Ιταλία, τη Γερμανία και κυρίως τη Γαλλία. Τότε ήρθε σε ουσιαστική επαφή με την ευρωπαϊκή καλλιτεχνική πρωτοπορία. Από το 1927 έζησε και εργάστηκε στην Αθήνα. Ο πίνακας Λιμάνι, ένας από τους τρεις πίνακες του ζωγράφου στη συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου, εντάσσεται σε μια μεγάλη σειρά πινάκων του με θέμα το λιμάνι του Πειραιά, που χρονολογούνται στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Το σημαντικό αυτό έργο, που κινείται μέσα στο πνεύμα του εξπρεσιονισμού, χαρακτηρίζεται από το αδρό, απλοποιημένο σχέδιο και τα βαριά, σκοτεινά χρώματα, κυρίως στους τόνους του καφέ και του μπλε-γκρίζου. Εικονίζει μια άποψη του λιμανιού του Πειραιά, ενός εξαιρετικά δημοφιλούς θέματος στη μεσοπολεμική ελληνική τέχνη, τόσο τη ζωγραφική όσο και τη χαρακτική. Στο πρώτο επίπεδο διακρίνονται μαούνες, σακιά με εμπορεύματα (πιθανόν με κάρβουνο) και δυο καθιστοί λιμενεργάτες. Αριστερά εικονίζονται αποθήκες, δεξιά κάποια μεγαλύτερα πλοία, ενώ στο βάθος η θάλασσα την οποία κλείνουν χαμηλοί, μαλακοί λόφοι. Κύριο χαρακτηριστικό του πίνακα ωστόσο, όπως και ολόκληρης αυτής της σειράς των πινάκων του Βιτσώρη όπου πραγματεύεται το λιμάνι του Πειραιά, είναι η σκοτεινή, ζοφερή ατμόσφαιρα, την οποία καλλιεργούν τα βαριά χρώματα. Ζητούμενο για τον εξπρεσιονισμό είναι η δημιουργία έντονων συναισθημάτων στον θεατή, ενώ ειδικά στην περίπτωση του Βιτσώρη η ανάδειξη των κοινωνικών συνθηκών στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου με φόντο το μεγαλύτερο και εμπορικότερο λιμάνι της χώρας.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
