Ο Γιάννης Κεφαλληνός (1893-1957), ήταν ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα και συνέβαλε καίρια με τη διδασκαλία του στο εργαστήριο χαρακτικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών αλλά και με το ποιοτικό έργο του, στην ανάπτυξη της ελληνικής χαρακτικής κατά τον Μεσοπόλεμο. Είχε γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, προτού εγκατασταθεί στην Αθήνα, στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Η χαρακτική του παραγωγή είναι περιορισμένη σε έκταση, ωστόσο διακρίνεται για την εξαιρετική τεχνική και αισθητική της ποιότητα, κινούμενη πάντως στο πλαίσιο του ρεαλισμού. Τα στοιχεία αυτά διακρίνονται και στο έργο Μπανανιά, μια από τις γνωστές αλλά και πιο αινιγματικές συνθέσεις του που χρονολογείται πριν από το 1938. Το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης καταλαμβάνει το φύλλωμα μιας μπανανιάς, ενώ στο μέσον διακρίνονται το τσαμπί με τις μπανάνες. Όμως, το δέντρο εικονίζεται χαμηλά, σαν να μην έχει κορμό, με τα φύλλα του μόλις να προεξέχουν από το έδαφος. Από κάτω τους, διακρίνεται το γυμνό κορμί μιας μαύρης γυναίκας. Πιθανώς εδώ ο Κεφαλληνός να είχε κατά νου τις ινδουιστικές αντιλήψεις, όπου το δέντρο της μπανανιάς συμβολίζει τη γυναικεία γονιμότητα – συνδέοντας έτσι το πλούσιο σε καρπούς δέντρο με τη γυμνή νέα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς πως και ο ίδιος καταγόταν από την Ανατολή, καθώς είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αίγυπτο, και θα ήταν εξοικειωμένος τόσο με την εικόνα των Αφρικανών όσο και με τις μπανανιές, δέντρα που παρέμεναν ακόμα άγνωστα και εξωτικά στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG