Στο έργο παρουσιάζεται μια ανθοδέσμη σε διάφανο βάζο. Ο Στέλιος Μηλιάδης (1881-1965) ασχολήθηκε εντατικά με την ανθογραφία φτάνοντας σε εκπληκτικά αποτελέσματα. Τα λουλούδια τοποθετούνται στο μέσο της σύνθεσης και προβάλουν σε ένα ακαθόριστο βάθος. Το ύφασμα που καλύπτει την επίπεδη επιφάνεια πάνω στην οποία βρίσκεται το ανθοδοχείο ενισχύει την αίσθηση του βάθους λόγω των κάθετων και οριζόντιων μοτίβων του. Τα πεσμένα φύλλα πάνω στο ύφασμα συμβάλουν στη δημιουργία αίσθησης της τρίτης διάστασης αφού έχουν αποδοθεί με τους άξονές τους στραμμένους προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Ο Μηλιάδης αν και σπουδαστής της Ακαδημίας του Μονάχου και μαθητής του Νικόλαου Γύζη (1842-1901), μετέβη στο Παρίσι όπου έζησε αρκετά χρόνια γνωρίζοντας τη γαλλική τέχνη. Υιοθέτησε μια φωτεινότερη παλέτα σε σχέση με αυτή της γερμανικής σχολής, όπως υποδεικνύει και το εν λόγω έργο, το οποίο πλημμυρίζει από φως. Πράγματι, τα πορτοκαλί άνθη ακτινοβολούν και σε αυτό συνδράμει ασφαλώς και η χρωματική παλέτα που κυμαίνεται σε θερμούς κίτρινους-πορτοκαλί τόνους.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
