Ο Γιάννης Κεφαλληνός (1893-1957), που γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και σπούδασε χαρακτική στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού, ήταν ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της ελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα και συνέβαλε καίρια –με τη διδασκαλία και το έργο του– στην ανάπτυξη της ελληνικής χαρακτικής κατά τον Μεσοπόλεμο. Η χαρακτική του παραγωγή είναι περιορισμένη σε έκταση, ωστόσο διακρίνεται για την εξαιρετική τεχνική και αισθητική της ποιότητα, κινούμενη πάντως στο πλαίσιο του ρεαλισμού. Στη συλλογή του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου βρίσκονται σήμερα αρκετά χαρακτικά έργα του, τα οποία δίνουν ανάγλυφα το εύρος των δυνατοτήτων και τη βαρύτητα της δημιουργίας του μέσα στο πλαίσιο της νεοελληνικής τέχνης. Η Γερόντισσα, ξυλογραφία φιλοτεχνημένη τη δεκαετία του 1930, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του (μάλιστα, ο χαράκτης έχει φιλοτεχνήσει και μια προσωπογραφία της, έργο γνωστό με τον τίτλο Τσάτσα). Εδώ, συγκεκριμένα, εικονίζεται μια γριά γυναίκα, καθισμένη σε ξύλινη πολυθρόνα. Φορά σκούρα ρούχα και το κεφάλι της καλύπτει μαντήλι. Μέσα από τη μαύρη σιλουέτα της διακρίνονται μόνο το πρόσωπο και τα ροζιασμένα της χέρια, στα οποία κρατά ένα κομποσκοίνι, δείγμα ότι προσεύχεται. Η στάση και η δραστηριότητά της συνάδουν άλλωστε με την εσωτερικότητα που αποτυπώνεται στην έκφρασή της και την αίσθηση της αποξένωσης με τον κόσμο γύρω της. Ο Κεφαλληνός χειρίζεται με μαεστρία την ξύλινη πλάκα δίνοντας αλλού λεπτές και αλλού παχύτερες χαράξεις καλλιεργώντας την αίσθηση του φωτός και της σκιάς. Χρησιμοποιεί τη γραμμή ως περιγραφικό στοιχείο (ιδίως στο πρόσωπο και τα χέρια της μορφής) επιμένοντας ωστόσο στη γενικευτική απόδοση που αφήνει τους όγκους να επιβληθούν, αντί να αναλωθεί σε μια επίδειξη τεχνικών δεξιοτήτων. Μέσα από αυτή την απλή προσέγγιση, επιτρέπει στη μορφή της γερόντισσας να αναδειχθεί σε κύριο στοιχείο της σύνθεσης και να συλλάβει ισότιμα τόσο η μορφή όσο και την ψυχολογία της.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG