Ο Γεώργιος Μόσχος (1906-1990) αποτυπώνει στο συγκεκριμένο χαρακτικό το επιβλητικό συγκρότημα της Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους όπως αυτό φαίνεται από την πλευρά της ακτής. Χτισμένο πάνω στα απόκρημνα βράχια, προστατευμένο από ισχυρούς τοίχους και με τα κελιά σκαρφαλωμένα στην κορυφή έχοντας απεριόριστη θέα στο άγριο τοπίο του Άθωνα και τη θάλασσα του Αιγαίου, το μοναστήρι είναι ένα από τα πλέον εντυπωσιακά και έχει απασχολήσει, σαν θέμα, κατά καιρούς τους Έλληνες καλλιτέχνες. Εδώ, ο Μόσχος χρησιμοποιεί ως κύριο μέσο έκφρασης τη σκληρή, καθαρή γραμμή. Εστιάζει στη σχηματοποίηση των όγκων, αποδίδοντας τα βράχια, το βουνό, τα φυτά με αυστηρά γεωμετρικά σχήματα, ενώ παράλληλα δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια – ιδίως στην πραγμάτευση της Μονής. Η σχηματοποίηση και η αντιρεαλιστική αντίληψη του χαράκτη κατάγονται από δύο εμφανείς πηγές: αφενός τη διδασκαλία του Παρθένη και αφετέρου τη λαϊκή τέχνη. Ο Μόσχος κατορθώνει να συνδυάσει αρμονικά τις επιρροές του δημιουργώντας μια αυστηρή σύνθεση που συνοψίζει σε αυτή την ώριμη φάση του έργου του, τις προσωπικές του επιδιώξεις ήδη από τον Μεσοπόλεμο. Η παράσταση προέρχεται από την έκδοση με τις 21 Μονές του Άθωνα που εξέδωσε η Εθνική Πινακοθήκη το 1982 και τιμήθηκε με Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών τον επόμενο χρόνο. Ο Μόσχος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1928-1935) με δασκάλους τον ζωγράφο Κωνσταντίνο Παρθένη και τον χαράκτη Γιάννη Κεφαλληνό. Το 1937 ταξίδεψε στο Παρίσι για ελεύθερες σπουδές. Υπήρξε ένας από τους εξέχοντες ζωγράφους-χαράκτες ήδη από τη δεκαετία του 1930, ωστόσο από τη δεκαετία του 1950 ασχολήθηκε περισσότερο με την τέχνη της χαρακτικής
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
