Ο Δημήτρης Γαλάνης (1879-1966) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες του α΄ μισού του 20ού αιώνα, που έζησε στο Παρίσι και έγινε διάσημος ως εικονογράφος και χαράκτης. Το 1945 κατέλαβε την έδρα της χαρακτικής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού. Το συγκεκριμένο τύπωμα χρονολογείται περί το 1920, σε μια περίοδο που το ύφος του Γαλάνη καθορίζεται από το κίνημα για «επιστροφή στην τάξη», αμέσως μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επιπλέον, αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα δείγματα της τεχνικής δεξιότητας του Γαλάνη στην τεχνική της ξυλογραφίας. Ο χαράκτης χρησιμοποιεί εδώ το δημοφιλές θέμα της λουόμενης, δηλαδή μιας γυμνής νέας μέσα στο φυσικό τοπίο – δίπλα σε κάποια λίμνη ή σε κάποιο ποτάμι. Η γυναίκα κάθεται σκυφτή δίπλα σε μια πηγή, ενώ βγάζει το πασούμι της. Η στάση της επιτρέπει στον καλλιτέχνη να δείξει την ικανότητά του στη σχεδίαση του σώματος και να αποδώσει με πλαστικότητα τις πλούσιες γυναικείες καμπύλες, τις οποίες αντιπαραβάλλει τεχνηέντως με τους αδρούς γωνιώδεις όγκους των βράχων πίσω. Το σχέδιο είναι εξαιρετικά ακριβές και λεπτομερές, καθώς γραμμές, παράλληλες ή διασταυρούμενες σε πλέγμα, καλλιεργούν την αίσθηση του όγκου και των διαφορετικών υφών.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
