δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : Public Domain CC0 Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
Ο Κωνσταντίνος Γραμματόπουλος (1916-2003), ας από τους σπουδαιότερους Έλληνες χαράκτες του β΄ μισού του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στην Αθήνα, όμως οι γονείς του κατάγονταν από την Προποντίδα. Το 1954, και ενώ είχε ήδη γίνει γνωστός στην Αθήνα, ιδίως με την εμβληματική του εικονογράφηση για το Αλφαβητάριο της Α΄ Δημοτικού (που κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1955), έφυγε με υποτροφία του ΙΚΥ για το Παρίσι. έμεινε στη γαλλική πρωτεύουσα για τέσσερα χρόνια. Το ύφος του διαμορφώθηκε τότε κάτω από την επίδραση καλλιτεχνών του μοντερνισμού, ιδίως του Henri Matisse. Εκείνα τα χρόνια, επίσης, ο Γραμματόπουλος στράφηκε εναργέστερα προς τη θεματική της μυθολογίας αντλώντας έμπνευση τόσο από την ελληνική αρχαιότητα όσο και από τη μακρά εικονογραφική παράδοση της δυτικοευρωπαϊκής τέχνης. Στη συγκεκριμένη χαλκογραφία εικονίζεται η γνωστή παράσταση της αρπαγής της Ευρώπης. Είναι η στιγμή που ο Δίας (μεταμορφωμένος ως ταύρος) έχει βγει από τη θάλασσα και έχει γονατίσει μπροστά στη νεαρή πριγκίπισσα από τη Φοινίκη. Οι δύο κοπέλες εκατέρωθεν της Ευρώπης τη βοηθούν να ανέβει στην πλάτη του ζώου και στη σκηνή επικρατεί μια χαρούμενη διάθεση. Η κορύφωση του δράματος (όταν ο Δίας-ταύρος θα παρασύρει τη νέα προς τα δυτικά) δεν έχει ακόμη συντελεστεί. Το κλίμα, ο τρόπος σχεδίασης των γυμνών σωμάτων των κοριτσιών, η ταραγμένη γραμμή του Γραμματόπουλου και η διάθεση για απλοποίηση, αποκαλύπτουν το εύρος των επιρροών του, όπως αυτές σημειώθηκαν παραπάνω. Φανερώνουν, επίσης, και την απόσταση που διένυσε ο νεαρός Έλληνας αλλάζοντας σταδιακά το έως τότε σχετικά αυστηρό ύφος του σε μια γραφή πολύ πιο ελεύθερη και σαφώς πολύ πιο εκφραστική, με ενδιαφέρον για την καλλιέργεια συναισθηματικής φόρτισης.
(EL)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.