δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε το ψηφιακό αρχείο του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε το ψηφιακό αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης : Public Domain CC0
Ελεύθερο από Περιορισμούς Πνευματικής Ιδιοκτησίας
Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ο Άγγελος Θεοδωρόπουλος (1883-1965) φιλοτέχνησε μια σειρά χαρακτικών με θέμα γυναίκες και συγκεκριμένα χωρικές της Αττικής. Από αυτή την ενότητα έργων προέρχεται, πιθανότατα, και το χαρακτικό με τίτλο Τρεις γυναίκες. Ο καλλιτέχνης σπούδασε ζωγραφική και χαρακτική στη Σχολή Καλών Τεχνών, από όπου αποφοίτησε το 1914. Ξεκίνησε να φιλοτεχνεί χαρακτικά έργα μάλλον από το 1918 και κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου πρωτοστάτησε στην άνθηση της νεοελληνικής χαρακτικής, κοντά σε καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Γαλάνης, ο Λυκούργος Κογεβίνας, ο Γιάννης Κεφαλληνός. Στα χρόνια του ’30 ο Θεοδωρόπουλος έδωσε ξυλογραφίες, ωστόσο μετά τον Πόλεμο στράφηκε στη χαλκογραφία. Το ώριμο, μεταπολεμικό ύφος του κινείται σε δύο κατευθύνσεις: μια ρεαλιστική (πρβλ. το έργο Τριαντάφυλλα, επίσης στη συλλογή του Μουσείου), και μια πιο εξπρεσιονιστική, η οποία ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια της εργασίας του κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου. Στις εξπρεσιονιστικές χαράξεις του πραγματεύεται σκηνές με ανθρώπινες μορφές, ενώ στο ίδιο ύφος έχει δώσει και ορισμένα θρησκευτικά θέματα. Οι Τρεις γυναίκες, έργο γνωστό και με τον τίτλο Κλαίουσες, είναι μια σκηνή που θα μπορούσε ενδεχομένως να απεικονίζει τις μυροφόρες. Σε κάθε περίπτωση, εδώ βλέπουμε τρεις γυναίκες στην ύπαιθρο, γονατιστές και με σκυμμένο το κεφάλι, σε μια στάση που φανερώνει έντονη θλίψη και περισυλλογή. Οι μορφές αποδίδονται σχηματικά, θυμίζοντας μορφές του Παρθένη και του Ματίς, ζωγράφους που είχαν επηρεάσει αρκετά τον Θεοδωρόπουλο, ενώ η χρήση της τονικής οξυγραφίας (ακουατίντα) του επιτρέπει να δώσει μια σειρά από διαβαθμίσεις στους τόνους του γκρίζου.
(EL)
*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.