Στη δεκαετία του 1930, η εργασία του γεννημένου στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας αλλά εγκατεστημένου στην Ελλάδα από το 1922 Βάλια Σεμερτζίδη (1911-1983) εστίαζε σε δύο κύριες θεματικές: το τοπίο και το πορτρέτο. Σε ό,τι αφορά την προσωπογραφία, βασικά του μοντέλα τα χρόνια αυτά ήταν τα πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντός του. Ειδικά οι τρεις αδελφές του, η Αμφίσσα που ήταν η μεγαλύτερη και είχε γεννηθεί στη Ρωσία, και οι μικρότερες Λιούμπα και Νάντια, που γεννήθηκαν μετά την εγκατάσταση της οικογένειας στην Ελλάδα, επέστρεφαν συχνά στις συνθέσεις του. Σε αυτόν τον πίνακα εικονίζονται οι δύο μικρές αδελφές καθιστές, ενώ μια σκούρα γάτα φωλιάζει στα πόδια της Νάντιας. Φορούν ίδιο φόρεμα (πιθανότατα πρόκειται για σχολική ποδιά), και μολονότι η Λιούμπα αγκαλιάζει τη Νάντια, η καθεμία κοιτάζει προς διαφορετική κατεύθυνση. Πίσω τους διακρίνονται τα λιγοστά έπιπλα: ένας μικρός καναπές και μια ανθοστήλη στα αριστερά με ένα βάζο στην κορυφή, συγκροτούν το περιβάλλον όπου εγγράφονται οι δύο κοπέλες. Αυτό το διπλό πορτρέτο είχε απασχολήσει ιδιαίτερα τον νεαρό ζωγράφο και σώζονται αρκετά προπαρασκευαστικά σχέδια. Χρονολογείται στα 1938 και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα έργα του ζωγράφου πριν από τον Πόλεμο. Διότι φανερώνει την προσπάθεια του νεαρού να εκφραστεί με ρεαλιστικό ύφος και ταυτόχρονα αφομοιώνει επιδράσεις από τον μοντερνισμό (τον εξπρεσιονισμό συγκεκριμένα) και τη λαϊκή τέχνη. Κυρίως, όμως, φανερώνει την προσπάθεια του Σεμερτζίδη να απομακρυνθεί από την ισχυρή επίδραση του δασκάλου του στην ΑΣΚΤ, Κωνσταντίνου Παρθένη. Ελάχιστα στοιχεία σε αυτόν τον πίνακα προδίδουν, πράγματι, τη μαθητεία κοντά στον μεγάλο δάσκαλο – ίσως η αυστηρότητα της σύνθεσης και το δουλεμένο σε προσεκτικά επίπεδα χρώμα. Υπό αυτή την έννοια, Οι δύο αδελφές δείχνουν τον δρόμο που είχε επιλέξει ο νεαρός καλλιτέχνης και θα τον οδηγούσε, κατά τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, στην άρθρωση ενός προσωπικού ύφους.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
