Η σύνθεση με τίτλο Σκορπίνες στη Σκόπελο είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του ζωγράφου και χαράκτη Γεωργίου Μόσχου (1906-1990) και ένα από τα εμβληματικά έργα της ελληνικής χαρακτικής του 20ού αιώνα. Διότι συνδυάζει την υποδειγματική αρτιότητα της απαιτητικής τεχνικής της έγχρωμης ξυλογραφίας, με τη νεκρή φύση και την απόδοση του ελληνικού τοπίου, μέσα στο πλαίσιο της συζήτησης για την «ελληνικότητα» και τη στροφή στην παράδοση, ζήτημα που απασχόλησε τους Έλληνες καλλιτέχνες από τον Μεσοπόλεμο έως και τη δεκαετία του 1960. Εικονίζονται στο πρώτο επίπεδο, πάνω σε κάποιο τραπέζι(;), τρία μεγάλα ψάρια, τρεις σκορπιοί (ή σκορπίνες) με το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα τους και το σώμα τους που είναι γεμάτο αγκάθια. Πίσω από τα ψάρια απλώνεται το λιμάνι της Σκοπέλου: διακρίνεται η προκυμαία με κάποιες βάρκες τραβηγμένες στην ακτή, και ο οικισμός με τα χαρακτηριστικά σπιτάκια. Ο ρεαλισμός στην απόδοση των ψαριών, στο πρώτο επίπεδο, συνδυάζεται με τη λαϊκή απλότητα με την οποία σχεδιάζεται το τοπίο. Και η λεπτομερειακή χάραξη του Μόσχου ενισχύεται διακοσμητικά με τη χρήση των επίθετων χρωμάτων, δίνοντας ένα πλούσιο και εντυπωσιακό σύνολο. Ο Μόσχος, χαράκτης αλλά και ζωγράφος, ήταν ένας από τους πιο δραστήριους καλλιτέχνες ήδη από τη δεκαετία του 1930 ως μέλος της Ενώσεως Ελεύθεροι Καλλιτέχναι και της Ομάδος Ελλήνων Ζωγράφων Χαρακτών. Είχε σπουδάσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1928-1935, με δασκάλους τον Κωνσταντίνο Παρθένη και τον χαράκτη Γιάννη Κεφαλληνό, ενώ το 1937 πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι. Μετά τον Πόλεμο στράφηκε συστηματικότερα προς την τέχνη της χαρακτικής, περίοδο που έδωσε και το ωριμότερο έργο του.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG
