Ο Τάσσος (Αλεβίζος, 1914-1985) γεννήθηκε στη Λευκοχώρα Μεσσηνίας. Σπούδασε χαρακτική στην ΑΣΚΤ (1930-1939) με τον Γιάννη Κεφαλληνό, στρατεύθηκε στην Αριστερά ήδη από τη δεκαετία του 1930 και στα χρόνια της Κατοχής ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση. Όμως, μετά τη λήξη του Εμφυλίου και λόγω του τεταμένου πολιτικού κλίματος, στράφηκε προς θεματικές κατευθύνσεις όπως το τοπίο, η νεκρή φύση και το γυμνό. Σε αυτή τη μνημειακή, για τα δεδομένα της χαρακτικής τέχνης στην Ελλάδα των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, ξυλογραφία, ο καλλιτέχνης απεικονίζει το λιμάνι και την πόλη της Ύδρας, έτσι όπως φαίνεται από το πλοίο που πλησιάζει το νησί. Η σύνθεση αναπτύσσεται με βάση τον κατά μήκος άξονα. Στο πρώτο επίπεδο απλώνεται η θάλασσα, ενώ μικρά πλεούμενα κατευθύνονται γοργά προς την ασφάλεια του λιμένα. Η οχύρωση, με τα κανόνια, οι βράχοι που περιβάλλουν το λιμάνι, τα σπίτια που απλώνονται γύρω από την προκυμαία και πάνω στους λόφους και, τελικά, το ίδιο το γυμνό, άγριο τοπίο του νησιού αποτυπώνονται από τον χαράκτη με εντυπωσιακή λεπτομέρεια και ταυτόχρονα με γοητευτική απλοποίηση, που ανάγεται στη βυζαντινή τέχνη, αλλά και εν μέρει στην επίδραση του Αστεριάδη και του Βασιλείου, δύο στενούς την εποχή εκείνη φίλους και ομοτέχνους του. Η συγκεκριμένη εικόνα της Ύδρα συνιστά, ίσως, την κορύφωση της τοπογραφικής εργασίας του Τάσσου στα χρόνια αυτά, που έχει ως θέμα το νησί του Αργοσαρωνικού. Και φανερώνει γιατί εκείνη την περίοδο καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους χαράκτες της μεταπολεμικής περιόδου.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
