Στη συγκεκριμένη χαλκογραφία εικονίζεται ένα ξέφωτο μέσα σε ένα πυκνό δάσος. Στο πρώτο επίπεδο η παράσταση ανοίγει με τη χαμηλή βλάστηση, χόρτα και αγριολούλουδα. Ακολουθεί το μικρό ξέφωτο, ένα άνοιγμα το κυκλικό άνοιγμα του οποίου περιβάλλεται από ψηλά δέντρα. Οι μεγαλειώδεις κορμοί με το πυκνό φύλλωμα, δημιουργούν ένα εντυπωσιακό φράγμα και δίνουν την αίσθηση της άγριας φύσης, του δύσβατου, αφιλόξενου δάσους. το σχέδιο είναι καθαρό, δουλεμένο με κύριο εργαλείο τη λεπτή γραμμή αλλά και την εναλλαγή λευκών-σκοτεινών περιοχών. Το τελικό αποτέλεσμα καλλιεργεί τον θαυμασμό και συνάμα την ανησυχία στον θεατή, καθώς η χαράκτρια αντιμετωπίζει τη φύση με το δέος των ρομαντικών ζωγράφων του 19ου αιώνα. Η Λέλα Πασχάλη (1914-1977) σπούδασε αρχικά (1934-1938) ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Αργότερα, έμαθε τη χαρακτική κοντά στον Tavy Notton. Από το 1946 έζησε στη Γαλλία, όπου συνέχισε τις σπουδές στη χαρακτική (1946-1949), στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού με δασκάλους τους Robert Cami, Paul Lemagny και Δημήτρη Γαλάνη. Ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με τη χαλκογραφία, αντλώντας επιρροές από τους δασκάλους της.
(EL)