Το έργο εικονίζει τη σκηνή όπου ο Ερμής παραδίδει το τσεκούρι στον ξυλοκόπο. Σύμφωνα με τον μύθο ένας άνθρωπος έκοβε ξύλα πλάι στο ποτάμι, όταν ξαφνικά του έπεσε το τσεκούρι του μέσα στο νερό και παρασύρθηκε από το ρεύμα. Τότε ο ξυλοκόπος άρχισε να κλαίει, μέχρι που τον λυπήθηκε ο Ερμής και βούτηξε να βρει το τσεκούρι του. Αρχικά βρήκε ένα χρυσό και ρώτησε τον άνθρωπο αν είναι δικό του. Τότε ο ξυλοκόπος απάντησε αρνητικά και ο θεός ξαναβούτηξε φέρνοντας στην επιφάνεια αυτή τη φορά ένα ασημένιο τσεκούρι. Ο ξυλοκόπος αρνήθηκε και πάλι να το πάρει καθώς δεν ήταν δικό του. Έτσι ο Ερμής βούτηξε άλλη μια φορά βρίσκοντας τελικά το ταπεινό τσεκούρι του ξυλοκόπου. Ο θεός επιδοκίμασε την τιμιότητά του και γι’ αυτό του χάρισε σαν όλα τα τσεκούρια. Όταν ο ξυλοκόπος διηγήθηκε στους συναδέλφους του τι είχε συμβεί κάποιος που ζήλεψε και έβαλε στον νου του να αποκτήσει και αυτός τα ίδια. Έτσι, πήρε ένα τσεκούρι, πήγε στο ποτάμι κι αφού έκοψε λίγα ξύλα το πέταξε στο ποτάμι κι άρχισε να κλαίει. Τότε εμφανίζεται ο Ερμής και τον ρωτάει τι συνέβη και ο πονηρός ξυλοκόπος του λέει ότι έχασε το τσεκούρι του. Βουτάει και πάλι ο Ερμής στο ποτάμι και ανασύρει ένα χρυσό τσεκούρι, το οποίο ο ξυλοκόπος αναγνωρίζει ως δικό του. Ο θεός κατάλαβε το ψέμα του και τελικά δεν του επέστρεψε ούτε το δικό του. Το ηθικό δίδαγμα του μύθου είναι πως όσο βοηθούν οι θεοί τους τίμιους ανθρώπους άλλο τόσο εχθρεύονται τους απατεώνες. Ο Παναγιώτης Γράββαλος (1933-2014) έχει αποδώσει τη σκηνή με έμφαση στη γραμμή και τα περιγράμματα. Ο σκιοφωτισμός ενισχύει την αίσθηση της τρίτης διάστασης αλλά σε γενικές γραμμές το έργο διακρίνεται για τον δισδιάστατο χαρακτήρα του, σαν σκηνή αρχαίου αγγείου.
(EL)
.png){kind=logo}
1 BMP
