Ο Γιώργος Μανουσάκης (1914-2003) σπούδασε στην ΑΣΚΤ (1934-1939) με τον Ουμβέρτο Αργυρό και τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Την περίοδο της Κατοχής στράφηκε στη χαρακτική, ενώ μεταπολεμικά, ενδιαφέρθηκε για τη λαϊκή παράδοση και ιδίως για την απεικόνιση λαϊκών και νεοκλασικών σπιτιών, για τα μικρά μαγαζιά. Ζωγράφισε επίσης, εσωτερικά καταστημάτων (έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μικροαντικείμενα) και νεκρές φύσεις. Στη συγκεκριμένη παράσταση συλλαμβάνει μια γωνιά της πόλης του Ναυπλίου: ένα διώροφο, νεοκλασικό μέγαρο χτισμένο στη γωνιά ενός κεντρικού δρόμου. Ο ζωγράφος, που δίνει μεγάλη έμφαση στον χειρισμό του φωτός (ενδεικτική είναι η απόδοση των σκιασμένων σπιτιών στα δεξιά της σκηνής καθώς και οι γαλάζιες σκιές που πέφτουν στον δρόμο), διαμορφώνει με τέτοιο τρόπο τη σύνθεση ώστε το νεοκλασικό κτίσμα να αναδεικνύεται μέσα από τον περιβάλλοντα χώρο και να επιβάλλεται ως το βασικό στοιχείο, χωρίς ωστόσο να αποκόβεται από τον αστικό ιστό. Το σχέδιο, απλό και με μνήμες από τη λαϊκή διακοσμητική, είναι μάλλον ρεαλιστικό, και το χρώμα διάφανο και λυρικό, χάρη στη χρήση της υδατογραφίας. Μάλιστα, ο ζωγράφος φροντίζει να απαλείψει κάθε λεπτομέρεια που θα μπορούσε να αλλοιώσει τον άχρονο χαρακτήρα της σκηνής, μετατρέποντας εντέλει τη σκηνή περισσότερο σε σκηνικό μιας ιδεατής πόλης, παρά σε ρεαλιστική αποτύπωση μιας ακμάζουσας, γεμάτης ζωή γειτονιάς.
(EL)