Χάρη σε υποτροφία του ΙΚΥ, το διάστημα 1954-1958 ο Κωνσταντίνος Γραμματόπουλος (1916-2003) μετέβη στο Παρίσι προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του στη χαρακτική. Είχε ήδη σπουδάσει στην ΑΣΚΤ (1934-1940), κοντά στον Γιάννη Κεφαλληνό, είχε ασχοληθεί με την αφίσα ήδη πριν από τον Πόλεμο και κατά τη διάρκεια της Κατοχής, και είχε διακριθεί στην εικονογράφηση: ανέλαβε την εικονογράφηση των Αλφαβηταρίων για την Α΄ Δημοτικού, εκείνου του 1949 και λίγο αργότερα του πιο διάσημου ίσως ελληνικού σχολικού εγχειριδίου, του Αλφαβηταρίου του 1955. Στο Παρίσι ο Γραμματόπουλος ήρθε σε ουσιαστικότερη επαφή με τον μοντερνισμό (και ιδίως το έργο του Henri Matisse). Εκείνη την περίοδο, επίσης, στράφηκε συστηματικότερα προς τη θεματική της μυθολογίας, αντλώντας έμπνευση από τους αρχαίους ελληνικούς μύθους. Στη συγκεκριμένη παράσταση, μια εκτύπωση όπου συνδυάζονται οι τεχνικές της οξυγραφίας και της ακουατίντας, ο χαράκτης εικονίζει ένα επεισόδιο από την κρίση του Πάριδος και ειδικότερα τη στιγμή που ο νεαρός Πάρις δίνει το μήλον της Έριδος στην Αφροδίτη, η οποία με μια κίνηση όλο χάρη του φανερώνει τα κάλλη της. Η γυμνή θεά καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα της παράστασης, γονατίζει και ανοίγει τον χιτώνα της αποκαλύπτοντας το γυμνό κορμί της. Ο Πάρις, κρατώντας το ένα χέρι την γκλίτσα του και στο άλλο το μήλο σκύβει και την κοιτάζει. Η εργασία του Γραμματόπουλου από την παρισινή περίοδο, και ιδίως τα μυθολογικά του έργα, διαφοροποιείται αρκετά από την έως τότε εργασία του. Είναι πολύ πιο ελεύθερη, με ρέουσα γραμμή, γρήγορο αλλά και γοητευτικό σχέδιο, που θυμίζει αρχαία ελληνικά αγγεία αλλά και σχέδια του Matisse. Εδώ, τα μαύρα περιγράμματα που περιγράφουν με γρήγορο, εκφραστικό τρόπο τις μορφές γεμίζουν με την τονικότητα της ακουατίντας. Στο τελικό αποτέλεσμα κυριαρχεί περισσότερο η φρεσκάδα και η ταχύτητα του σχεδίου παρά η στιβαρή εργασία της χάραξης.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
