Το σχέδιο αυτό, που εικονίζει τον οικισμό της Πάτμου και το οχυρωμένο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή να δεσπόζει επιβλητικό στην κορυφή του λόφου, έχει φιλοτεχνηθεί με μολύβι και παστέλ. Θα πρέπει να χρονολογηθεί στην ώριμη φάση της καλλιτεχνικής δημιουργίας του ζωγράφου και χαράκτη Εμμανουήλ Ζέπου (1905-1995). Συνδέεται, επίσης, με ένα άλλο σχέδιο που ανήκει στη συλλογή του Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης, το έργο Κάτω Πάτμος. Ο Ζέπος (1905-1995) γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Ρωμυλίας και σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών (απόφοιτος του 1926) κοντά στον Νίκο Λύτρα και τον Γεώργιο Ιακωβίδη. Επέστρεψε στη Σχολή για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του Κωνσταντίνου Παρθένη και έμεινε στο εργαστήριο του τελευταίου έως το 1932. Η μαθητεία κοντά στον Παρθένη υπήρξε καθοριστική για τον καλλιτέχνη και παραμένει φανερή ακόμη και πίνακες που έχουν φιλοτεχνηθεί μετά τον Πόλεμο. Η Πάτμος, συγκεκριμένα, εικονίζεται με απλό, εξπρεσιονιστικό σχέδιο. Τα σχήματα των σπιτιών και του βράχου ορίζονται με ακρίβεια, όμως το χρώμα δουλεύεται με τρόπο ελεύθερο και επιλογές που τεκμηριώνουν τη ροπή του προς τον εξπρεσιονισμό. Μπλε, πράσινες και κόκκινες νευρικές γραμμές γεμίζουν τον βράχο και ο ουρανός βάφεται με μπλε, πράσινα και καφέ σε ένα παιχνίδι αντιδιαστολής των τόνων και εξισορρόπησής τους μέσα στη ζωγραφική επιφάνεια και όχι απλώς σαν ξηρή μίμηση της ορατής πραγματικότητας.
(EL)