Σπύρος Βασιλείου (1903-1985), που γεννήθηκε στο Γαλαξίδι και σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (1921-1926), ήταν ένας από τους πιο προικισμένους μαθητές του Νίκου Λύτρα και από τους καλλιτέχνες εκείνους που έκαναν δυναμική την παρουσία τους κατά τη δεκαετία του 1930. Ζωγράφος και αγιογράφος, αντλώντας έμπνευση από τη λαϊκή και τη βυζαντινή τέχνη. ο Βασιλείου στην Κατοχή χάραξε ξυλογραφίες με αντιστασιακό μήνυμα που κυκλοφορούσαν παράνομα αλλά και συνθέσεις με αλληγορικό περιεχόμενο που εμπνέονταν από τη δημοτική ποίηση και την ελληνική λογοτεχνία και δημοσιεύονταν σε περιοδικά με στόχο να τονώσουν το αίσθημα του λαού. Η ξυλογραφία με τίτλο Μεσολογγίτισσες δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία και εμπνέεται από τη «Γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονύσιου Σολωμού: «Και εσυνέβηκε αυτές τες ημέρες οπού οι Τούρκοι επολιορκούσαν το Μισολόγγι, και συχνά ολημερνίς και κάποτε οληνυχτίς έτρεμε η Ζάκυθο από το κανόνισμα το πολύ. Και κάποιες γυναίκες Μισολογγίτισσες επερπατούσαν τριγύρω γυρεύοντας για τους άνδρες τους, για τα παιδιά τους, για τ’ αδέλφια τους που επολεμούσανε. Στην αρχή εντρεπόντανε νά ‘βγουνε και επροσμένανε το σκοτάδι για ν’ απλώσουν το χέρι, επειδή δεν ήτανε μαθημένες. […] Αλλά όταν επερισσέψανε οι χρείες, εχάσανε την ντροπή, ετρέχανε ολημερνίς. Και όταν εκουραζόντανε, εκαθόντανε στ’ ακρογιάλι κι ακούανε, γιατί εφοβόντανε μην πέσει το Μισολόγγι. Και τες έβλεπε ο κόσμος να τρέχουνε τα τρίστρατα, τα σταυροδρόμια, τα σπίτια, τα ανώγια και τα χαμώγια, τες εκκλησίες, τα ξωκκλήσια γυρεύοντας. Και ελαβαίνανε χρήματα, πανιά για τους λαβωμένους. Και δεν τους έλεγε κανένας το όχι, γιατί οι ρώτησες των γυναικών ήτανε τες περσότερες φορές συντροφευμένες από τες κανονιές του Μισολογγιού και η γη έτρεμε αποκάτου από τα πόδια μας». Ο Βασιλείου συνδέει το δράμα της πολιορκίας του Μεσολογγίου με τη γερμανική Κατοχή και καλεί, με τη συμβολική χρήση της ποίησης, τον λαό να αντισταθεί στον κατακτητή.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
