Ο Δημήτρης Γιαννουκάκης (1898-1991) ήταν από τους πρώτους Έλληνες χαράκτες που πειραματίστηκαν με την τεχνική της έγχρωμης χαλκογραφίας τα χρόνια μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκείνην ακριβώς την περίοδο άφησε οριστικά τη ζωγραφική και στράφηκε στη χαρακτική. Κατεξοχήν χαλκογράφος, άντλησε έμπνευση από τον εξπρεσιονισμό και κυρίως τον κυβισμό, εγκαταλείποντας σταδιακά το ρεαλιστικό ύφος που χαρακτήριζε τη χαρακτική του δημιουργία κατά τον Μεσοπόλεμο. Στα Σταφύλια, έργο που χρονολογείται στα 1960, εικονίζονται αρκετά φρούτα, όλα του φθινοπώρου: αχλάδια, ένα ρόδι και ένα τσαμπί σταφύλια συναρμόζονται σε μια γοητευτική σύνθεση, όπου όμως κυριαρχεί ο καρπός της αμπέλου, που δίνει και το όνομά του στο χαρακτικό. Το σχέδιο είναι απλό αλλά καθαρό, με δυνατά περιγράμματα και ελάχιστες σκιές. Επιπρόσθετα, ο Γιαννουκάκης έχει προσθέσει εδώ και τον παράγοντα του χρώματος, καινοτομώντας στο πλαίσιο της ελληνικής χαρακτικής. Όμως, το χρώμα δεν χρησιμοποιείται περιγραφικά. Μπεζ, πράσινες, κίτρινες και πορτοκαλί ζώνες επικάθονται πάνω στη λευκή επιφάνεια του χαρτιού αδιαφορώντας για την εικονιζόμενη σύνθεση. Με αυτόν τον τρόπο, το χρώμα αποκτά έναν εντελώς ελεύθερο και σαφώς διακοσμητικό χαρακτήρα, παραπέμποντας στους χρωματισμούς του Γάλλου κυβιστή Fernand Léger. Ο Γιαννουκάκης, που γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου, σπούδασε αρχικά στη Σχολή Καλών Τεχνών της Δρέσδης (1921-1927) και πραγματοποίησε το 1929 ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι, όπου θα ήρθε και σε γόνιμη επαφή με τα κινήματα του μοντερνισμού.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG