Η ζωή και το έργο του Πολύκλειτου Ρέγκου (1903-1984) είναι συνυφασμένη με την πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου έζησε από το 1913. Εκεί έκανε και την πρώτη του ατομική έκθεση, το 1927 στην Αίθουσα της Δημοκρατικής Ενώσεως, που ήταν η πρώτη έκθεση Θεσσαλονικιού αποφοίτου της ΑΣΚΤ, στην πόλη. Ο ζωγράφος συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου έζησε από το 1930 και από το 1935 έγινε μόνιμος κάτοικος της συμπρωτεύουσας. Όμως ο Ρέγκος δεν ήταν στην πραγματικότητα Θεσσαλονικιός. Γεννήθηκε στο Χαλκί της Νάξου, από όπου καταγόταν ο πατέρας του. Στο Παρίσι ο νεαρός καλλιτέχνης επηρεάστηκε έντονα από τον Γαλάνη και τις μεσοπολεμικές νεορεαλιστικές τάσεις. Με την οριστική του εγκατάσταση στην Ελλάδα, ο Ρέγκος ήρθε σε επαφή με τους καλλιτέχνες της Ομάδας Τέχνη 1930 και υπηρέτησε την τάση για μια εθνική τέχνη με επιδράσεις έντονες τόσο από τη λαϊκή κουλτούρα όσο και από τον βυζαντινό πολιτισμό. Στο κλίμα αυτό κινήθηκε η ζωγραφική του δημιουργία από τα τέλη της δεκαετίας του ’30 έως και τα τέλη, σχεδόν της δεκαετίας του 1950. Ο πίνακας Νάξος του Μουσείου Νεοελληνικής Τέχνης Δήμου Ρόδου εντάσσεται σε αυτή την φάση του έργου του Ρέγκου. Ο ζωγράφος, χρησιμοποιώντας μια εικαστική γλώσσα που προϋποθέτει τη λαϊκή και τη βυζαντινή ζωγραφική, απεικονίζει μια γωνιά του νησιού από όπου καταγόταν. Στο πρώτο επίπεδο, αποδομένο με απλό σχέδιο είναι ένα δέντρο καθώς και ένα τραπέζι με καρέκλες. Πιο πίσω, η προκυμαία, η ζώνη της θάλασσας και ένα μικρό νησάκι πάνω στο οποίο στέκει ένα λευκό ξωκλήσι. Τα χρώματα κρατούνται σε χαμηλούς τόνους και σε ένα παιχνίδι αντίθεσης μεταξύ ψυχρών (θάλασσα, ουρανός, ξωκλήσι) και θερμών τόνων (έδαφος, τραπέζι και καρέκλες, τα βουνά στον ορίζοντα). Το 1959 ο Ρέγκος ταξίδεψε στις ΗΠΑ όπου έμεινε για εφτά μήνες, ένα ταξίδι που οδήγησε τότε σε σταδιακή μεταβολή του ύφους του.
(EL)
Island
.png){kind=logo}
1 JPEG