Μέσα σε ένα ειδυλλιακό τοπίο, όπου δεσπόζει ένα δέντρο στο κέντρο της σύνθεσης, διακρίνονται αριστερά μία γυναίκα που βαδίζει και κοντά της ένα κατσικάκι, ενώ δεξιά και κάτω από την πλούσια σκιά των κλαδιών, ακόμα περισσότερα ζώα του κοπαδιού. Στο βάθος διακρίνεται ένα κτίσμα και η θάλασσα. Η χαρακτική είναι μία απαιτητική τέχνη, τόσο από άποψη τεχνικής όσο και από άποψη καλλιτεχνικής έκφρασης: διότι απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και προετοιμασία, ενώ εκφράζεται με ελάχιστα, λιτά μέσα. Εδώ ο Δημήτρης Γαλάνης (1879-1966), χειρίζεται με απαράμιλλη δεξιοτεχνία τη γραμμή, την αντίθεση φωτός και σκιάς, για να δώσει ένα τοπίο που βγαίνει μέσα από τη ρομαντική παράδοση για την τοπιογραφία και προϋποθέτει τις κατακτήσεις της σχολής της Barbizon και των ιμπρεσιονιστών. Στην πραγματικότητα, όμως, το χαρακτικό αυτό εγγράφεται μέσα στο κίνημα Retour a l’ordre, δηλαδή «Επιστροφή στην τάξη», που εμφανίστηκε στη Γαλλία μετά το πέρας του α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και για όλο σχεδόν τον Μεσοπόλεμο. Στο πλαίσιο αυτού του κινήματος, οι καλλιτέχνες απομακρύνθηκαν από τις κατακτήσεις της πρωτοπορίας και στράφηκαν στην τέχνη του παρελθόντος, προκειμένου να επαναφέρουν αξίες που θεωρούσαν ότι είχαν χαθεί. Βασικός εκπρόσωπος του κινήματος αυτού ήταν ο Αντρέ Ντεραίν, στενός προσωπικός φίλος του Γαλάνη. Ο τελευταίος ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες του α΄ μισού του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα και από το 1900 έζησε στη Γαλλία όπου σταδιοδρόμησε ως εικονογράφος/γελοιογράφος και αργότερα ως χαράκτης και έφτασε μάλιστα να καταλάβει, το 1945, την έδρα της χαρακτικής στην Ecole des Beaux Arts του Παρισιού.
(EL)
.png){kind=logo}
1 JPEG
