Εκείνο που προκαλεί εντύπωση ευθύς εξαρχής στην τοπιογραφία με τίτλο Πατήσια του Δημήτρη Γιολδάση (1897-1993) είναι η ίδια η επιλογή του θέματος: ένα τοπίο που δεν είναι καθόλου ειδυλλιακό, που δεν ταιριάζει ιδιαίτερα με το πνεύμα της ελληνικής τοπιογραφίας των αρχών του 20ού αιώνα. Εικονίζεται ένα τμήμα της εξοχικής (τότε) περιοχής των Αθηνών, που ήταν γεμάτη μποστάνια και καλλιεργήσιμες εκτάσεις: στο πρώτο επίπεδο κυριαρχούν τα κτήματα, τη μεσαία ζώνη καταλαμβάνουν στοιχεία όπως συστάδες δέντρων, αγροικίες και εξοχικά σπίτια, στο βάθος υψώνεται μαλακά ο ορεινός όγκος της Πεντέλης. Ο ζωγράφος, με καταγωγή από τη Θεσσαλία, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το τοπίο και αναδείχθηκε ήδη από τον Μεσοπόλεμο σε έναν από τους πιο σημαντικούς Έλληνες τοπιογράφους που έδωσε έμφαση στο τοπίο του θεσσαλικού κάμπου. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ, με δασκάλους τον Βικάτο και τον Ιακωβίδη, και αποφοίτησε το 1921. Εκείνη την περίοδο η ζωγραφική του είχε επηρεαστεί περισσότερο από το έργο του Μαλέα και του Νικολάου Λύτρα. Αυτό είναι εμφανές στον πίνακα Πατήσια, που προέρχεται από αυτή την πρώιμη φάση της δημιουργίας του. Ο νεαρός ζωγράφος δίνει εδώ έμφαση στο δυνατό ηλιακό φως και πλάθει το τοπίο με καθαρά, φωτεινά χρώματα, τα οποία απλώνει σε μεγάλες επιφάνειες πάνω στη ζωγραφική επιφάνεια. Η αφαιρετική διάθεση και η έμφαση σε ζητήματα φωτός και όγκου συνδέουν τον Γιολδάση με τις αναζητήσεις, εκείνην ακριβώς την περίοδο, πρωτοποριακών Ελλήνων ζωγράφων που χρησιμοποίησαν την τοπιογραφία ως πεδίο για την εισαγωγή νεωτερικών στοιχείων στη νεοελληνική τέχνη.
(EL)
City/village/populated place
.png){kind=logo}
1 JPEG
