Ο ζωγράφος εμφανίζει αποσπασματικά ένα τυπικό τοπίο κάποιου ελληνικού χωριού. Ωστόσο δεν παραλείπει την πιο χαρακτηριστική εκδοχή του: την ανηφοριά με το εκκλησάκι. Ο λιτός ναΐσκος είναι πρώτος σε μια σειρά κτισμάτων που δεν προσδιορίζονται λεπτομερώς. Η έρημη, σχεδόν ειδυλλιακή συνοικία που απλώνεται κάτω από έναν πλούσιο σε τονικότητα χρώματος ουρανό, δομείται με βάση τα γεωμετρικά σχήματα. Τα τελευταία αυτά χρησιμοποιούνται ως συνθετικά στοιχεία της παράστασης.
(EL)