Ακολουθώντας το παράδειγμα άλλων Ελλήνων ομοτέχνων του, όπως ο Επαμεινώνδας Θωμόπουλος, ο Βασίλειος Ιθακήσιος και ο Λουκάς Γεραλής, ο Γιολδάσης στρέφει το βλέμμα του στον απλό αγρότη και τον καθημερινό μόχθο του. Από την άλλη πλευρά, έργα όπως το «Καπνοχώραφο», όπου δύο μικροσκοπικές ανθρώπινες φιγούρες μαζεύουν καπνά στο μέσο της απέραντης θεσσαλικής πεδιάδας, απηχούν ασφαλώς προσωπικές μνήμες του ζωγράφου o οποίος ως παιδί εργάστηκε αρκετά χρόνια στα χωράφια. Και εδώ παρατηρείται η γνωστή στον Γιολδάση απόδοση του τοπίου, με τη σχεδόν γεωμετρική σύνθεση, τους ψυχρούς τόνους και τη γενικευτική απόδοση των μορφών. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Φώτος Βογιατζής σε μελέτη του για τον ζωγράφο το 1976: «Ο μόχθος υπονοείται με το δέσιμο του αγρότη με τη γη του, με το ανελέητο εκείνο «κουλούριασμα» και «δίπλωμά» του μέσα στις γραμμές του χωραφιού του. Αυτό το σφιχταγκάλιασμα ανθρώπου και γης παίρνει συμβολικές διαστάσεις, επεκτείνεται και μαρτυρεί την προαιώνια ανθρώπινη πάλη».
(EL)
1 JPEG
