Δύο κυπαρίσσια, σα να αποτελούν κομμάτι μιας ευρύτερης τοπιογραφικής σύνθεσης, απομονώνονται από το ζωγράφο για ν' αποδοθούν ως αυτοτελές θέμα. Ο ζωγράφος επικεντρώνεται σ' αυτά και τα αποδίδει αρκετά περιγραφικά, ώστε να έρχονται σε αντίθεση με την συγκεχυμένη απόδοση των θάμνων στο πρώτο επίπεδο και την πλατιά επιφάνεια των βουνών και του ουρανού στο βάθος. Οι γρήγορες και κοφτές πινελιές που αποδίδουν το θαμνώδες περιβάλλον, ακολουθούνται από μια λεπτομερέστερη απόδοση των ψηλών, σε αντίθεση, δέντρων. Στο σύνολό του το έργο συνιστά τη γαλήνια όψη ενός ορεινού ελληνικού τοπίου.
(EL)