Στο «Λιβάδι στην άκρη του δάσους» η παντελής απουσία της ανθρώπινης μορφής είναι χαρακτηριστική. Μόνο δύο πρόβατα βόσκουν στο βάθος της σύνθεσης που χρωματικά βασίζεται στις λεπτές διαβαθμίσεις του πράσινου. Έργα όπως αυτό δικαιολογούν την κρίση του Δημήτρη Παπαστάμου για τον ζωγράφο: «ακολούθησε ένα γνήσιο υπαιθρισμό που απέδιδε την αντικειμενικότητα και την πραγματικότητα της έκφρασης με ένα δικό του, βγαλμένο από την παράδοση του τόπου του "λαϊκό" τρόπο».
(EL)